بیوچار
بیوچار (به انگلیسی: Biochar) زغال تهیه شده از زیست‌توده‌های گیاهی و ضایعات کشاورزی است که به عنوان کود استفاده می‌شود. این ماده به صورت جامد بوده و سرشار از کربن است که می‌تواند آن را به مدت هزاران سال در خود نگاه دارد.
تاریخچه
بیوچار از ادغام دو واژه‌ی “بیومس” (به انگلیسی: biomass) به معنای زیست توده و “چارکول” (به انگلیسی: charcoal) به معنای زغال، تشکیل شده است.
بیوچار از دو واژه بیو (به انگلیسی: bio) به معنای زیست و چار (به انگلیسی: charcoal) تشکیل شده‌است. این کلمه از قرن بیستم وارد ادبیات علمی جهان شده‌است.
تولید
بیوچار مانند تمامی زغال‌ها زیست‌توده‌ای است که از راه آذرکافت به وجود می‌آید. این نوع زغال می‌تواند سبب ترسیب کربن شود و گازهای گلخانهای را جذب کند.
در شیمی
این ماده به علت سرعت تجزیه بسیار کند نسبت به سایر مواد آلی ظرفیت زیادی برای کاهش گازهای گلخانهای از قبیل دی‌اکسید کربن و متان که از ضایعات آزاد می‌شود، دارد و می‌تواند کربن را برای دوره‌های طولانی ذخیره کند. سوختن بیوچار با وجود میزان کم یا عدم وجود اکسیژن انجام می‌شود.
بیوچار به عنوان جاذبی برای حذف یون‌های فلزات سنگین، کادمیوم (II)، مس (II)، سرب (II)، روی (II)، از فاز آبی عمل می‌کند.
در کشاورزی
بیوچار سبب اصلاح خاک شده و حاصلخیزی آن را افزایش می‌دهد. این نوع کود محصولات کشاورزی را افزایش داده و می‌تواند در برابر برخی بیماری‌های گیاهی، از گیاهان محافظت کند. از مزایای بیوچار، مدیریت ضایعات کشاورزی می‌باشد. گسترش کشاورزی زیستی و نیز آلودگی‌های جوی از سوی دیگر باعث شده‌است تا استفاده از این نوع کود در دنیا روز به روز افزایش پیدا کند. اما در ایران، این ماده آلی تا حدودی ناشناخته باقی مانده‌است. بیوچار به توسعه پایدار کشاورزی، حفظ جنگلهای کهن و منابع آب کمک می‌کند. تنها بیوچارطبیعی معدنی در کل جهان در کشور ایران. در شهرستان کوهبنان استان کرمان توسط شخصی بنام آقای محمد مجیدی کوهبنانی (شرکت توانا) کشف شده‌است که ذخیره قابل توجهی دارد و می‌تواند به کشاورزی، حفظ محیط زیست، توسعه پایدار ارگانیک و سالم‌سازی سبد غذایی و بسیاری موارد دیگر کمک کند. بیوچار طبیعی معدنی کوهبنان بشماره کشف ۳۲۲۸ می‌باشد. ودر کشاورزی و خوراک دام و داروسازی کاربرد دارد. بیوچار طبیعی معدنی کوهبنان ۶۵۰ میلیون سال قدمت دارد و فرایند تشکیل آن طبیعی و تدریجی بوده‌است.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «What is Biochar?». Regeneration International (به انگلیسی). ۲۰۱۸-۰۵-۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۶.
- ↑ Civilica
- ↑ «Biochar : USDA ARS». www.ars.usda.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۶.
- ↑ «Biochar». biochar-international (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۹-۲۶.
- ↑ "biochar", فرهنگ انگلیسی آکسفورد (3rd ed.), انتشارات دانشگاه آکسفورد, September 2005 (Subscription or UK public library membership required.)
- ↑ Kalu, Subin; Kulmala, Liisa; Zrim, Jure; Peltokangas, Kenneth; Tammeorg, Priit; Rasa, Kimmo; Kitzler, Barbara; Pihlatie, Mari; Karhu, Kristiina (2022). "Potential of Biochar to Reduce Greenhouse Gas Emissions and Increase Nitrogen Use Efficiency in Boreal Arable Soils in the Long-Term". Frontiers in Environmental Science. 10. doi:10.3389/fenvs.2022.914766/full. ISSN 2296-665X.
- ↑ Lean, Geoffrey (7 December 2008). "Ancient skills 'could reverse global warming'". ایندیپندنت. Archived from the original on 13 September 2011. Retrieved 1 October 2011.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲ دسامبر ۲۰۱۷.
- ↑ Rombel, Aleksandra; Krasucka, Patrycja; Oleszczuk, Patryk (2022-04-10). "Sustainable biochar-based soil fertilizers and amendments as a new trend in biochar research". Science of The Total Environment (به انگلیسی). 816: 151588. doi:10.1016/j.scitotenv.2021.151588. ISSN 0048-9697.
- ↑ "https://www.intechopen.com/chapters/65070". www.intechopen.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-09-26.
- ↑ Semida, Wael M.; Beheiry, Hamada R.; Sétamou, Mamoudou; Simpson, Catherine R.; Abd El-Mageed, Taia A.; Rady, Mostafa M.; Nelson, Shad D. (2019-12-01). "Biochar implications for sustainable agriculture and environment: A review". South African Journal of Botany (به انگلیسی). 127: 333–347. doi:10.1016/j.sajb.2019.11.015. ISSN 0254-6299.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Biochar». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۱۸.