بهره (الکترونیک)
بهره (به انگلیسی: Gain) در الکترونیک، تواناییِ یک مدارِ دوقطبی (اغلب یک تقویتکننده) برای افزایشِ توان یا دامنهٔ یک سیگنال از ورودی به درگاه خروجی که با افزودنِ انرژی تبدیلشده از منبعِ تغذیه به سیگنال است. بهره معمولاً به عنوانِ نسبتِ متوسطِ دامنهٔ یا توان سیگنال در درگاه خروجی با دامنه یا توان در درگاه ورودی تعریف میشود. اغلب با استفاده از واحدهای لگاریتمی دسیبل (دیبی) («بهره دسیبل») بیان میشود. بهدست آوردنِ بهرهٔ بیشتر از یک (بیشتر از صفر دسیبل)، که یعنی تقویت، ویژگی تعیینکننده یک جزء یا مدار فعال است، درحالیکه یک مدار غیرفعال بهره کمتر از یک خواهد داشت.
واژه بهره به تنهایی مبهم است و میتواند به نسبت خروجی به ورودی ولتاژ (بهره ولتاژ)، جریان (بهره جریان) یا توان الکتریکی (بهره توان) اشاره داشته باشد.
منابع
- ↑ Graf, Rudolf F. (1999). Modern Dictionary of Electronics (7 ed.). Newnes. p. 314. ISBN 0-08-051198-8.
- ↑ Basu, Dipak (2000). Dictionary of Pure and Applied Physics. CRC Press. p. 157. ISBN 1-4200-5022-2.
- ↑ Bahl, Inder (2009). Fundamentals of RF and Microwave Transistor Amplifiers. John Wiley and Sons. p. 34. ISBN 978-0-470-46231-7.
- ↑ White, Glenn; Louie, Gary J (2005). The Audio Dictionary (3 ed.). University of Washington Press. p. 18. ISBN 0-295-98498-8.
- ↑ Graf, Rudolf F. (1999). Modern Dictionary of Electronics (7 ed.). Newnes. p. 314. ISBN 0-08-051198-8.
- ↑ White, Glenn; Louie, Gary J (2005). The Audio Dictionary (3 ed.). University of Washington Press. p. 18. ISBN 0-295-98498-8.
- ↑ White, Glenn; Louie, Gary J (2005). The Audio Dictionary (3 ed.). University of Washington Press. p. 18. ISBN 0-295-98498-8.
- ↑ White, Glenn; Louie, Gary J (2005). The Audio Dictionary (3 ed.). University of Washington Press. p. 18. ISBN 0-295-98498-8.