باغ بابر

باغ بابر (به انگلیسی: Gardens of Babur) یک باغ تاریخی و تفریحی و نیز آرامگاه بابر پادشاه گورکانی است که در شهر کابل موقعیت دارد. این باغ به دستور بابر یکی از پادشاهان گورکانی که در غرب به مغولان کبیر هندوستان مشهور بودند در سال ۱۵۲۸ میلادی بنا شده‌است. باغ بابر در دامنهٔ کوه شیر دروازهٔ کابل از معدود بناهای تاریخی این شهر است، که از گزند حوادث محفوظ مانده‌است.

باغ بابر یک پارک تاریخی در کابل، افغانستان است که همچنان آخرین استراحت گاه امپراتور مغول، ظهیر الدین محمد بابر بود. به نظر می‌رسد که این باغ حدود ۱۵۲۸ میلادی، ۹۳۵ هجری شمسی ساختن شده باشد. طوریکه بابر در کتاب خاطرات خود بنام بابرنامه یادآوری می‌کند وی شخصاً خودش دستور آغاز ساخت باغی را در کابل صادر کرده‌است.

رسم امپراطوران و شهزادگان مغول این بوده‌است که استراحت گاه‌های متعددی در دوران زندگی شان بسازند، و یکی شان را به عنوان آخرین استراحتگاه خود انتخاب نمایند. جریان ساخت و ساز این مکان توسط خلف وی، جهانگیر و نامادری اش، رقیه سلطان بیگم ادامه داده شد.

جهانگیر دستور داد تمام باغ‌های کابل توسط حصار احاطه شود و وی ساختمانی را نیز بالای قبر پدر خود که در باغی موسوم به نام خودش مدفون است، داد. وی مسجدی را نیز پایین‌تر از آرامگاه پدر خود احداث نمود.

این باغ محبوب بابر بنیانگذار سلسلهٔ مغولان هندوستان (مُغلیه سلطنت) بود و شاه بابر این باغ را به سبک پردیس‌های ایرانی ساخته و این یکی دیگر از نمونه‌های وافر علاقهٔ سلطنت مغولان هند به فرهنگ ایرانی است. فلسفهٔ ساخت این باغ‌ها به پردیس یا بهشت برمی‌گردد، حالت طبقاتی و پله‌ای باغ امکان روان ساخت جوی‌ها متعدد، آبشارهای کوچک و فواره‌ها را می‌دهد. شباهت این باغ به باغ‌های مشهور کشمیر و باغ‌های تاریخی کرمان و همچنین باغ فین کاشان موید ارتباط کامل سبک احداث این باغ با سایر باغ‌های مهم و مشهور حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی است.

بابر آنقدر به این باغ علاقه‌مند بود که وصیت کرد بدن او پس از مرگ را به خاک این باغ زیبا بسپارند و گرچه فرسنگ‌ها دور از باغ و شهر محبوبش کابل، در قلب خاک هندوستان در شهر آگره درگذشت اما نهایتاً جسد وی پس از فوت به آنجا منتقل شد و اکنون مقبرهٔ شاه بابر در باغ بابر در کابل قرار دارد.