بادیه
بادیه به معنی صحراست و به جایی اطلاق می‌شود که دشتی گسترده باشد و در آن چراگاه‌ها و آب‌های فراوانی برای دام و دامداران، و درختان بزرگ و سایه‌دار در آن وجود داشته باشد که صحراگردها و صحرانشینان در سایه آن‌ها خود و دام‌هایشان را نگهدارند و ایل و عشایر در آن خیمه (یُرد) می‌زنند و زندگی می‌کنند. صحرا و بیابان وسیعی که در حاشیه کوه‌ها قرار داشته باشد، مانند بادیه سماوه در عراق و بادیه شام و بادیه نجد در شبه جزیره عربستان، که در آن علوفه و آب و چراگاه‌ها و چشمه‌های فراوانی وجود دارد.
منابع
- دکتر:جبرائیل، جبور، سلیمان، (البدو والبادیه) دارالعلم للملایین: بیرت، چاب اول، انتشار سال ۱۹۸۸ میلادی. (به عربی).