ایل بایندر
یکی از قبایل ۲۲گانه تُرکان اغوز
بایندر (ترکی استانبولی: Bayındır boyu) نام ایلی از قبایل اصلی بیست و چهارگانه تُرکان اغوز است که در تاریخ رشیدالدین آورده شدهاست. در کتاب ده ده قورقود نیز مترادف نام یکی از حکام اوغوز ذکر گردیدهاست. طهرانی، مورخ مشهور این سلسله، در کتاب دیار بکریه شجرهنامه طور علی بیک را با ۵۱ نسل به اوغوزخان شخصیت افسانهای ایل اوغوز میرساند که البته چندان قابل اعتماد نیست. به هر حال نام ایل بایندر در سده چهاردهم میلادی در آسیای صغیر سر زبانها افتاده بود. این فرضیه وجود دارد که بایندریها در فتح آسیای صغیر به دست سلجوقیان شرکت داشتهاند. ایل بایندر پس از سقوط آققویونلوها در تریپولی، حلب و نیز در جنوب سیواس اسکان گزیدند. سلسله آققویونلو تیرهای از ایل بایندر بودند.
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
|---|---|
 ایران،  ترکیه،  جمهوری آذربایجان | |
| دین | |
| اسلام | |
| قومیتهای وابسته | |
| ترکان اغوز، ایل افشار، قایی، ایل قنق، سالور، بیگدلی |
صفحه ای از کتاب سلجوقنامه، معرفی تمغای تُرکان اغوز. قرن ۱۵ میلادی (تمغای بایندر، صفحه سمت چپ، تمغای اول)
پانویس
- ↑ «AQ QOYUNLŪ – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۶-۱۸.
- ↑ آژند ۱۵۹
- ↑ آژند ۱۶۳
- ↑ آژند ۱۶۰
منابع
- کتابها
- یعقوب آژند (مترجم)، تاریخ ایران (دوره تیموریان)، جامی، چاپ سوم تهران ۱۳۸۷، شابک: ۱-۴۹-۵۶۲۰-۹۶۴-۹۷۸
- دیار بکریه
- ده ده قورقود
- جامعالتواریخ