استوماتیت

التهاب دهان، قرمزی و خونریزی، درد خفیف تا شدید، زخم‌های دهان، تنفس بدبو

استوماتیت ممکن است با بی‌اشتهایی، خستگی، تب و تحریک‌پذیری همراه باشد.

عفونت، تروما، خشکی، تحریک‌کننده‌ها، عوامل سمی، حساسیت، بیماری‌های خودایمنی، کمبود ویتامین، کم‌خونی‌، کرون

آلرژی به غذا یا داروها، سیگار کشیدن، دندان مصنوعی، استرس روحی، اضطراب، دندان‌های ناهموار، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، سوء مصرف الکل، غذاهای داغ یا چاشنی‌ها، حساسیت به دهان‌شویه ها، رنگ شکلات‌ها، رژ لب عوارض جانبی داروها، مواجهه شغلی با رنگ‌ها، فلزات سنگین، بخار اسید، غبار صنعتی

در اکثر موارد در عرض ۲-۱ هفته و در سایر موارد ۳-۲ هفته بهبود می‌یابد. برخی نیازمند درمان هستند و سایرین خود به خود بهبود می‌یابند. پیامدهای دیگر به اختلال زمینه‌ای بستگی دارد.ممکن است پس از درمان عود کند.اختلال زمینه‌ای ممکن است عوارض خطرناکی دربر داشته باشد.

درمان بسته به علت که گاهی تعیین آن مشکل است فرق می‌کند . معاینه فیزیکی لازم است و گاهی تهیه گستره یا کشت ضایعات عامل مسبب را مشخص می‌کند .

بهداشت کامل دهان مهم است. ترک سیگار، بررسی تناسب دندان‌های مصنوعی با لثه‌ها . در صورتی که بتوان علت زمینه‌ای را کشف کرده داروها به طور خاص متوجه آن خواهند بود. ممکن است داروهای ضد قارچ، ضد باکتری یا استروئیدی موضعی، شست‌وشو دهنده‌های بینی یا قرص‌های خوراکی تجویز شوند . گاه داروهای بی‌حس‌کننده موضعی و مکمل‌های ویتامین مفید هستند.

• «سایت علمی دانشجویان ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۹.