استان آذربایجان
استان آذربایجان، یکی از استانهای ایران به مرکزیت تبریز در دوره خلفای عباسی بود. این استان شامل شهرهای نخجوان، جلفا، اردوباد، زنگیان(زنجان کنونی)، آهر(اهر کنونی)، دزمار، مرند، طروج (تسوج کنونی)، خوی، اردبیل، کلاتتر، سلماس، خلخال، ملکان، سراب، اوجان(بستان آباد کنونی)، تبریز، ارومیه، شال، دهچوارقان(آذرشهر کنونی)، مراغه، میانه، ساوجبلاغ(مهاباد کنونی)، اشنویه، خونج، نیلان، پسوا میبود. استان آذربایجان میان استانهای اران، ارمنیه، جزیره، جبال، مغان، لرستان و گیلان قرار داشت.
آذربایجان | |
---|---|
مرکز | تبریز |
شمار شهرستانها | ۳۸ |
مدیریت | |
• نوع | مرکز |
مساحت | |
• کل | ۸۲٬۵۵۰ کیلومتر مربع (۳۱۸۷۰ مایل مربع) |
جمعیت (۱۳۹۵) | |
• کل | ۱۸۰۰۰۰۰۰ |
منطقه زمانی | +۳:۳۰ |
جستارهای وابسته
- پیشینه تقسیمات کشوری ایران
- جغرافیای تاریخی ایران
- تقسیمات کشوری در ایران
منابع
- ↑ کتاب جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی، بینالنهرین، ایران و آسیای مرکزی از زمان فتوحات مسلمین تا ایام تیمور، ۱۳۳۷ خورشیدی، گای لسترنج ترجمه: محمود عرفان، ناشر فارسی: بنگاه ترجمه و نشر کتاب صفحه