آکونکاگوا

منشأ نام آکونکاگوا نامشخص است. ممکن است ریشه آن از زبان ماپوچه ای Aconca-Hue که به رودخانه Aconcagua اشاره دارد و به معنای «از طرف دیگر می‌آید» است باشد. یا در زبان کچوا Ackon Cahuak، که به معنی «نگهبان سنگ» است. Quechua Anco Cahuac، به معنی «نگهبان سفید». یا ممکن است از زبان آیمارا Janq'u Q'awa که به معنای «دره سفید» می‌باشد، آمده باشد.

از نظر کوهنوردی و فنی، صعود به آکونکاگوا از جبهه شمال و از طریق مسیر معمولی آسان‌تر است. این کوه مسلماً بلندترین کوه غیر فنی در جهان است زیرا مسیر شمالی مطلقاً به طناب، و تجهیزات فنی صعود نیاز ندارد. اگرچه اثرات ارتفاع شدید است (فشار اتمسفر ۴۰ درصد سطح دریا در قله است)، ولی استفاده از کپسول اکسیژن نیاز و رایج نیست. بیماری ارتفاع بسته به درجه سازگاری بیشتر کوهنوردان را تا حدی تحت تأثیر قرار می‌دهد. علیرغم اینکه صعود معمولی از نظر فنی آسان است، اما هر ساله تلفات متعددی در این کوه رخ می‌دهد (تنها در ژانویه ۲۰۰۹، پنج کوهنورد جان خود را از دست دادند). این سوانح به دلیل تعداد زیاد کوهنوردانی است که بدون داشتن تجربه کافی و آشنایی با خطرات عینی و دست کم گرفتن ارتفاع و هوای سرد که چالش واقعی در این کوه است، تصمیم به صعود می‌گیرند. در آکونکاگوا با توجه به شرایط جوی متغیر نزدیک به قله، آسیب‌های هوای سرد بسیار شایع است.

مسیرهای منتهی به قله از یال‌های جنوب و جنوب غربی چالش‌برانگیز تر بوده و صعود از جبهه جنوبی بسیار سخت تلقی می‌شود. مسیر لهستانی گلاسیر تراورس، که به عنوان مسیر "Falso de los Polacos" نیز شناخته می‌شود، از دره Vacas عبور می‌کند، به پایه یخچال لهستانی می‌رسد، سپس به مسیر عادی برای صعود نهایی به قله می‌پیوندد. سومین مسیر محبوب، صعود از خود یخچال لهستانی است.

محیط‌بانان و مسئولان پارک، سوابق صعودهای موفق را ثبت نمی‌کنند، اما برآوردها نرخ صعود موفق به قله را حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد نشان می‌دهد. حدود ۷۵ درصد از کوهنوردان صعود کننده خارجی و ۲۵ درصد آرژانتینی هستند. در بین خارجی‌ها، ایالات متحده از نظر تعداد کوهنوردان پیشتاز است و پس از آن کوهنوردانی از کشورهای آلمان و بریتانیا قرار دارند. در حدود ۵۴ درصد از کوهنوردان از مسیر عادی، ۴۳ درصد از مسیر تراورس یخچال لهستانی و ۳ درصد بقیه قله را از مسیرهای دیگر صعود می‌کنند.

محل کمپ‌ها در مسیر عادی ذیلاً ذکر شده‌است (ارتفاعات تقریبی است).

• کمپ پوئنته دل اینکا (Puente del Inca)، ارتفاع ۲۷۴۰ متر.
• کمپ کنفلوئنسیا (Confluencia)، ارتفاع ۳۳۸۰ متر.
• کمپ اصلی پلازا د مولاس (Plaza de Mulas) ارتفاع ۴۳۷۰ متر. ادعا می شوداین کمپ دومین کمپ بزرگ جهان (پس از اورست) است. چندین چادر غذا، دوش و دسترسی به اینترنت وجود دارد. یک اقامتگاه دیگر تقریباً ۱ کیلومتری (۰٫۶۲ مایلی) از کمپ اصلی در سراسر یخچال طبیعی وجود دارد. در این کمپ کوهنوردان توسط تیم پزشکی غربالگری می‌شوند تا بررسی شود که آیا آمادگی کافی برای ادامه صعود دارند یا خیر.
• کمپ کانادا، ارتفاع ۵۰۵۰ متر: تاقچه ای بزرگ مشرف به پلازا د مولاس.
• کمپ آلاسکا، ارتفاع ۵۲۰۰ متر: در زبان اسپانیایی «تغییر شیب» نامیده می‌شود، مکان کوچکی با کاهش شیب از پلازا د مولاس به نیدو دکوندورس که معمولاً استفاده نمی‌شود.
• کمپ نیدو د کوندورز، ارتفاع ۵۵۷۰متر: فلات بزرگ با چشم‌اندازهای وسیع. معمولاً یک پارکبان در اینجا کمپ می‌کند.
• کمپ برلین، ارتفاع ۵۹۴۰ متر: کمپ مرتفع کلاسیک که حفاظت معقولی در برابر باد ارائه می‌دهد.
• کمپ کولرا، ۶۰۰۰ متر: کمپی بزرگ که کمتر در معرض دید قرار دارد و مستقیماً در خط الراس شمالی نزدیک کمپ برلین واقع شده‌است و محبوبیت روزافزونی دارد. در ژانویه ۲۰۱۱، یک پناهگاه در کمپ کولرا برای استفاده انحصاری در موارد اضطراری افتتاح شد. این پناهگاه به افتخار کوهنورد ایتالیایی النا سنین، که در ژانویه ۲۰۰۹ اندکی پس از رسیدن به قله درگذشت توسط خانواده او ساخته و اهدا گردید، النا نامگذاری شده‌است.

اولین تلاش اروپایی‌ها برای صعود به قله آکنکاگوا در سال ۱۸۸۳ توسط گروهی به رهبری پل گوسفلدت زمین‌شناس و کاشف آلمانی انجام شد. او با رشوه دادن به باربران و نقل داستانی در مورد وجود گنج در این کوه، از طریق آتشفشان ریو به کوه نزدیک شد. او دو بار تلاش کرد تا قله را از خط الراس شمال غربی صعود و نهایتاً به ارتفاع ۶٬۵۰۰ متر (۲۱٬۳۰۰ فوت)ی قله رسید. . مسیری که او صعود کرد اکنون مسیر استاندارد صعود به کوه است.

با نزدیک به ۷٬۰۰۰ متر (۲۳٬۰۰۰ فوت) ارتفاع، آکونکاگوا بلندترین قله خارج از قاره آسیا است. اعتقاد بر این است که این کوه بالاترین میزان مرگ و میر را در بین هر کوه دیگری در آمریکای جنوبی دارد - حدود سه کشته در سال - که به همین علت به آن لقب «کوه مرگ» داده شده‌است. از زمان شروع ثبت صعودها، بیش از ۱۰۰ نفر در آکونکاگوا جان خود را از دست داده‌اند.

برای اینکاها، آکونکاگوا یک کوه مقدس بود. در این کوه همانند سایر کوه‌ها (مثلاً آمپاتو) عبادتگاه‌ها ساخته شد و قربانی‌هایی از جمله قربانی‌های انسانی انجام شد. مکان‌هایی از اینکاها که در سال ۱۹۸۵ در ارتفاع ۵۱۶۷ متری کشف شدند، جزو مرتفع‌ترین مکان‌ها در جهان هستند و دسترسی به آن‌ها از همه مکان‌های مربوط به تمدن اینکا دشوارتر است. در این مکان، بقایای مومیایی کودکی که روی چمن، پارچه و پرها قرار داده شده در داخل دیوارهای سنگی پیدا شد. امروزه این مومیایی بنام مومیایی آکونکاگوا شناخته می‌شود. لباسی که بر تن این کودک مومیایی است نشان می‌دهد که کودک از بالاترین طبقه اجتماعی بوده‌است. اشیاء دیگر یافت شده شامل اشکال و نقاشی و برگ کوکا بود.

• اوخوس دل سالادو

1. ↑ "Informe científico que estudia el Aconcagua: el Coloso de América mide 6.960,8 metros" [Scientific Report on Aconcagua, the Colossus of America measures 6960,8 m] (به اسپانیایی). Universidad Nacional de Cuyo. 4 سپتامبر 2012. Archived from the original on 8 September 2012. Retrieved 3 December 2017.
2. ↑ Secor, R.J. (1994). Aconcagua: A Climbing Guide. The Mountaineers. p. 13. ISBN 978-0-89886-406-9. There is no definitive proof that the ancient Incas actually climbed to the summit of the White Sentinel [Aconcagua], but there is considerable evidence that they did climb very high on the mountain. Signs of Inca ascents have been found on summits throughout the Andes, thus far the highest atop Llullaillaco, a ۶٬۷۳۹-متر (۲۲٬۱۱۰-فوت) mountain astride the Chilean-Argentine border in the Atacama region. On Aconcagua, the skeleton of a guanaco was found in 1947 along the ridge connecting the North Summit with the South Summit. It seems doubtful that a guanaco would climb that high on the mountain on its own. Furthermore, an Inca mummy has been found at ۵٬۴۰۰ متر (۱۷٬۷۰۰ فوت) on the south west ridge of Aconcagua, near Cerro Piramidal
3. ↑ "Orografía de Mendoza". El Portal de Mendoza (به اسپانیایی). Cámara de Turismo de Mendoza and Cooperativa El Portal de Mendoza. 13 مارس 2014. Retrieved 29 June 2019.
4. ↑ Newcomb, Tim (24 ژوئیه 2017). "The 7 Highest Points Across All 7 Continents". Popular Mechanics. Retrieved 27 June 2019.
5. ↑ "South American Explorer". South American Explorers Club (4–19). 1979. Retrieved 22 September 2016 – via University of Texas.
6. ↑ "Guías Pedagógicas del Sector Lengua Indígena, Aymara" (PDF) (به اسپانیایی). Santiago de Chile: Ministerio de Educación, Fondo de las Naciones Unidas para la Infancia, UNICEF. 2012. p. 62. Archived from the original (PDF) on 27 September 2013.
7. ↑ ""Seven Summits" - Mount Everest, Mont Blanc, Mount Kosciuszko & Co". www.ispo.com (به انگلیسی).
8. ↑ Muza, SR; Fulco, CS; Cymerman, A (2004). "Altitude Acclimatization Guide". US Army Research Inst. Of Environmental Medicine Thermal and Mountain Medicine Division Technical Report (USARIEM–TN–04–05). Archived from the original on 23 April 2009. Retrieved 5 March 2009.
9. ↑ "Rescataron el cuerpo del guía mendocino". 30 ژانویه 2009.
10. ↑ Stewart Green. "Aconcagua — Highest Mountain in South America".
11. ↑ Apollo, Michal (27 سپتامبر 2016). "The good, the bad and the ugly – three approaches to management of human waste in a high-mountain environment". International Journal of Environmental Studies. 74 (1): 129–158. doi:10.1080/00207233.2016.1227225. ISSN 0020-7233.
12. ↑ "Early Season Death on Aconcagua". Outside. 8 دسامبر 2009.
13. ↑ "Deaths on Aconcagua - Facts and Figures". www.mountainiq.com (به انگلیسی). 7 ژوئیه 2015. Retrieved 25 May 2017.