اندلس
اَندَلُس (به اسپانیایی: Andalucía) یکی از ۱۷ بخش خودمختار کشور اسپانیا است. پایتخت آن شهر سبیا یا سویل است.
آندلس
Andalusian | |
|---|---|
موقعیت | |
| مختصات: ۳۷°۲۳′ شمالی ۵°۵۹′ غربی / ۳۷٫۳۸۳°شمالی ۵٫۹۸۳°غربی | |
| کشور |  اسپانیا |
| استان‌ها | سویل، گرانادا، استان کوردوبا، کادیس، مالاگا، اوئلوا، خائن، آلمریا |
| دهستان‌ها | ۷۷۰ |
| مرکز | سویل |
| مدیریت | |
| • رئیس‌جمهور | خوان مانوئل مورنو (کارگران سوسیالیست) |
| مساحت (۱۷٫۲٪ از اسپانیا؛ رتبه ۲ ام) | |
| • کل | ۸۷۲۶۸ کیلومتر مربع (۳۳۶۹۴ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۱۱) | |
| • کل | ۸٬۴۲۴٬۱۰۲ |
| • رتبه جمعیت | ۱ ام |
| • ترکیب نژادی | % از اسپانیا |
| اهلیت | |
| منطقه زمانی | یوتی‌سی ۰ (WET) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی +۱ (WEST) |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AN |
| سرود ملی | La bandera blanca y verde (به فارسی: پرچم سبز و سفید) |
| زبان رسمی | اسپانیایی |
| اساسنامه خودمختاری | ۳۰ دسامبر ۱۹۸۱ |
| Parliament | مجلاس عمومی |
| کرسی‌های کنگره | ۶۲ (از ۳۵۰) |
| وبگاه | |
بازمانده‌های فراوانی از معماری موری (مراکشی) در اندلس به‌جا مانده‌است، زیرا این منطقه واپسین دژ مقاومت مورها پیش از بازپس‌گیری این سامان از سوی پادشاهان کاتولیک بود، که در سال ۱۴۹۲ تکمیل گشت. نامدارترین این آثار کاخ الحمراء در گرانادا (غرناطه)، مزکوئیتا در کوردوبا (قرطبه)، برج‌های توره دل اورو و خیرالدا در سویل است. از آثار باستانی مهم آن می‌توان به مدینة الزهراء در نزدیکی کوردوبا اشاره کرد.
تاریخ
سال ۷۱۱ میلادی سپاهیان مسلمانان به رهبری طارق بن زیاد از طرف موسی بن نصیر، حاکم اموی افریقیه از تنگه عبور کرده و شروع به تصرف این منطقه نمودند. پس از کسب یک پیروزی قاطع توسط طارق در مقابل رودریگو، پادشاه ویزیگوت‌ها، با اضمحلال پادشاهی ویزیگوت، شهرهای منطقه یکی پس از دیگری به سلطه مسلمانان درآمد. به این ترتیب الاندلس در وابستگی به افریقیه و به عنوان یکی از استان‌های خلافت اموی شکل گرفت. پس از سقوط خلافت اموی، عبدالرحمن داخل در سال ۷۵۶ میلادی خود را به اندلس رساند و امارت مستقل اموی اندلس را به پایتختی قرطبه تشکیل داد. در این دوران حاکمیت مسلمانان بر شبه‌جزیره ایبری تحکیم و اسلامی‌سازی و عربی‌سازی آغاز شد. سال ۹۲۹ میلادی عبدالرحمان سوم در مقابل خلافت فاطمی خود را خلیفه خواند و خلافت اموی قرطبه را ایجاد کرد. مسلمانان در مجموع به مدت ۷۸۱ سال (تا ۱۴۹۲ میلادی) بر این ناحیه حکومت کردند. در این دوران تاریخ‌نگاری مسلمانان در اندلس رشد چشمگیری یافت که اوج آن توسط خاندان رازی است. ابداعات علمی و فرهنگی عالمانِ اندلسی بر رشد فرهنگی و صنعتی ملل مغرب‌زمین تأثیر غیرقابل انکاری داشته‌است؛ چنان‌که نهضت ترجمه علمی اروپا از اندلس آغاز شد. هرچند با سیطره اسپانیایی‌ها بر اندلس و برقراری دادگاه‌های تفتیش عقاید کلیسای کاتولیک اسپانیای آن دوران در شهر غرناطه یا همان گرانادا، رونق علوم و فنون اسلامی در اندلس از میان رفت.
تقسیمات
این بخش از هشت استان تشکیل شده‌است که عبارتند از:
- استان سویل
- استان گرانادا
- استان کوردوبا
- استان کادیس
- استان مالاگا
- استان اوئلوا
- استان خائن
- استان آلمریا
شهرهای اصلی اندلس (از غرب به شرق) عبارت‌اند از:
دیگر شهرهای اندلس عبارت‌اند از:
- آلخسیراس، کادیز
- خرز، کادیس
- ماربیّا، مالاگا
- دوس هرماناس، سویل
- آنتکوئرا، مالاگا
در فارسی برخی از صورت‌های عربی جاینام‌های اندلس نیز رواج داشته‌اند، همچون غرناطه (گرانادا)، قادص (کادیس) و قرطبه (کوردوبا).
مغام شهری در اندلس است که آن را مغامة نیز گویند و در آن معدن گل سرشوی است و از آنجا به سایر شهرهای مغرب برند.
نگارخانه
قلمرو خلیفه کوردوبا در سال ۱۰۰۰ میلادی
فرهنگ
اندلس خاستگاه موسیقی فلامنکو است.
- یحیی بن عمر اندلسی
جستارهای وابسته
- تاریخ روابط فرهنگی ایران و اندلس
منابع
- ↑ Fitz & Monteiro 2018, p. 1 & 3.
- ↑ صفحه 1 - 54 کتاب اندلس تاریخ، فرهنگ و مقاومت اسلامی تألیف و ترجمه کامیار صداقت ثمرحسینی
- ↑ صفحه 55 - 119 فصول نقش اندلس بر اندیشه غربی و نقش اندلس بر تجدید حیات فرهنگی اروپا از کتاب اندلس تاریخ، فرهنگ و مقاومت اسلامی تألیف و ترجمه کامیار صداقت ثمرحسینی
- ↑ صفحه 119 - 171 فصل جنبش مقاومت عربی اسلامی در اندلس پس از سقوط شهر غرناطه از کتاب اندلس تاریخ، فرهنگ و مقاومت اسلامی تألیف و ترجمه کامیار صداقت ثمرحسینی
- ↑ «مغام». دهخدا. دریافت‌شده در ۲ ژانویه ۲۰۱۷.
ویکی‌پدیای انگلیسی