آشور-اوبالیت یکم

با روی کار آمدن آشور-اوبالیت یکم، تاریکی که از حدود ۱۶۰۰ پ. م بر تاریخ آشور سایه افکنده بود، ناگهان کنار رفت. آمیزه‌ای از فشار فزایندهٔ هیتیایی‌ها در شمال و جنگ داخلی در میان شاهان میتانی، سبب افول قدرت میتانی شد و آشور یک بار دیگر فرصت یافت تا در بازی قدرت میان دولت‌های نیرومند آن زمان یعنی بابل، ایلام، هیتی، میتانی، و مصر وارد شود و حتی توانست میتانی را که خود آشور به مدت بیش از یک سده خراجگزار آن بود، مطیع خود سازد.

آغاز پادشاهی آشور-اوبالیت یکم آغازی شد برای پیدایش آشور به عنوان یک امپراتوری قدرتمند

آشور-اوبالیت یکم عنوان «شاه بزرگ» و «شاه گیتی» را برای خود برگزید و خود را «برادر فرعون» خواند؛ که از روابط نزدیک او با مصر خبر می‌دهد. او همچنین، به منظور تحکیم روابط با بابل، دختر خود را به عقد ازدواج بورنابوریاش دوم، شاه بابل درآورد. نتیجهٔ این ازدواج، کاراهارداش بود که پس از درگذشت پدرش، از آن جا که از سوی مادر، نوهٔ آشور-اوبالیت یکم به‌شمار می‌رفت، در پی توطئه‌ای از سوی نیروهای مخالف آشور کشته شد. آشور-اوبالیت یکم که این رخداد بر او گران آمده بود، در پی اقدامی تلافی‌جویانه، در جنگ داخلی در بابل مداخله کرد، نازی-بوگاش را که بر تخت نشسته بود به زیر کشید، و دیگر پسر بورنابوریاش دوم را با عنوان کوریگالزو-ی دوم (۱۳۳۲–۱۳۰۸ پ. م)، بر تخت پادشاهی بابل نشاند.

پس از آشور-اوبالیت یکم، پسرش اِنلیل-نیراری به جانشینی‌اش رسید.

• نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی؛‎ http://en.wikipedia.org/wiki/Ashur-uballit_I، Ashur-uballit I‏؛(نسخه ۲۱ نوامبر ۲۰۰۶)