مانعیتمانعیت به معنای اعتبار مانع بودن چیزی در تأثیر مقتضی می‌باشد. ۱ - تعریفمانعیت، از اقسام احکام وضعی بوده و مراد از آن، اعتبار مانع بودن امری برای مأموربه است. مانع نیز به چیزی گفته می‌شود که جلوی تأثیر مقتضی را می‌گیرد. و با وجود آن، عدم حکم یا عدم تأثیر مقتضی لازم می‌آید. ۲ - بیان نمونه‌های فقهیگاهی سبب شرعی تحقق پیدا می‌کند، ولی وجود مانع، جلوی حکم آن را می‌گیرد، مثل: قتل عمد که اجرای حکم قصاص را اقتضا می‌کند، ولی هرگاه قاتل، پدر مقتول باشد، پدر بودن، مانع اجرای حکم قصاص می‌شود، [۱]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص۱۱۵.
[۲]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۴، ص۱۰۴.
[۳]
فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۳۰۳.
[۴]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۵، ص۳۱۸و۳۲۰.
و یا مثل عروض حیض قبل از وقت نماز ، که مانع وجوب نماز است.۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۹، برگرفته از مقاله «مانعیت». رده‌های این صفحه : احکام وضعی
|