فیءفیء در اصطلاحات فقه نظامی عبارت است از مالی که از کافران بدون جنگ و خونریزی عاید مسلمانان شده است. ۱ - معنای لغویفیء مصدر از مادّه فاءَ، یَفیٌ از باب فَعَلَ یَفْعِلُ، در لغت به معنای رجوع و بازگشت می‌باشد و در سوره حجرات «... حَتَّی تَفی‌ءَ الی امْرِاللَّهِ...» به همین معنی است. یعنی به امر خدا بازگردد و گردن نهد. نیز به معنای غنیمت و خراج استعمال شده است. ۲ - معنای اصطلاحدر اصطلاح فقها مالی از کافران است که بدون کارزار و جنگ و خونریزی عاید مسلمانان شده است، مثل جزیه، و خراج و مانند آنها. ۳ - دیدگاه علامه درباره فیءعلامه حلی در تذکرة الفقها چنین گفته است: طبق آیه هفت سوره حشر «وَ ما افاءَ اللَّهُ عَلی رَسُولِهِ...؛ آنچه خدا به عنوان فیء به رسولش داد.» فیء از مختصات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و کسی است که بعد از او از ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) می‌باشد و برای دیگران حقّی نیست. و باید با اجازه این بزرگواران مصرف شود. ۴ - پانویس۵ - منبع• جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۸. |