عیدعید بر گرفته از «عاد، یعود» یا «عادت» در لغت به هر روزی که مردم در آن اجتماع کنند اطلاق می‌شود. ۱ - وجه تسمیهبرخی لغویان گفته‌اند: علت نام گذاری چنین روزی به عید آن است که هر سال با سرور و شادمانی مجدد باز می‌گردد و تکرار می‌شود. از عنوان یاد شده در بابهایی نظیر طهارت، صلات، صوم و حج سخن گفته‌اند. ۲ - روزهای عیدشارع مقدس این روزها را عید اعلام کرده است: اول شوال (عید فطر)، دهم ذیحجه(عید قربان)، هیجدهم ذیحجه (عید غدیر) و روز جمعه. در برخی روایات، عرفه و نهم ربیع الاول نیز از اعیاد شمرده شده است. چنان که در بعضی روایات، نخستین روز فروردین [۶]
روضة المتقین، ج۷، ص۳۴۹.
که میان پارسیان از دیر زمان به عنوان عید نوروز شناخته می‌شود نیز با فضیلت برشمرده شده است. در حدیثی از امام صادق علیه السّلام آمده است که نوروز از روزهای ما است که که فارسی زبانان آن را حفظ کرده‌اند. [۷]
بحار الانوار، ج۵۹، ص۹۲.
۳ - احکام مشترک اعیادآداب مشترک اعیاد عبارت‌اند از غسل کردنپوشیدن پاکیزه‌ترین لباسها [۹]
کنز العرفان، ج۱، ص۹۵.
خوش بو کردن خود زیارت امام حسین علیه السّلام [۱۲]
منتهی المطلب، ج۱۳، ص۲۹۲.
دعا صدقه دادن [۱۴]
کلمة التقوی، ج۶، ص۱۶۹.
توسعه دادن بر خانواده [۱۷]
الانوار اللوامع، ج۱۰ قسم ۱، ص۸۸.
خواندن نماز عید در عید فطر و قربان و نیز نمازهای ویژه که در عید غدیر و نوروز [۲۰]
کشف الغطاء، ج۳، ص۲۸۸.
وارد شده است و روزه گرفتن در غیر عید فطر و قربان. [۲۲]
مدارک العروة، ج۲۱، ص۳۳۸.
[۲۳]
مدارک العروة، ج۲۱، ص ۳۴۵.
[۲۴]
مدارک العروة، ج۲۱، ص۳۴۷.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، برگرفته از مقاله «عید». |