حیعلاتبه «حَىَّ عَلى الصَّلاة» تا «حَىَّ علىٰ خَیرِ العَمَل» حیعلات گفته می شود. ۱ - تعریف حَیعَلاتحیعلات، جمع حیعله، اسم ترکیبى از دو کمله «حَىَّ» و «عَلىٰ» براى فصول سه‌گانه اذان و اقامه: «حَىَّ عَلى الصَّلاة»، «حَىَّ عَلى الفَلاح» و «حَىَّ عَلى خَیرالعَمَل» است. ۲ - کاربرد حیعلات در فقهاز آن در باب طهارت و صلات سخن گفته‌اند. ۲.۱ - حیعلات در صلاتحیعلات از فصول اذان و اقامه است که دو بار گفته مى‌شود. حکایت اذان و نیز بنابر نظر برخى، اقامه مستحب است؛ لیکن بعضى گفته‌اند: در حکایت، اولىٰ تبدیل حیعلات به «لاحَوْلَ وَ لاقُوَّةَ إلّاباللّٰه» (حولقه) است. برخى، اولویت را نپذیرفته و قائل به تخییر بین حکایت حیعلات و تبدیل آن به حولقه شده‌اند. [۶]
مهذب الاحکام، ج۶، ص۶۴.
در استحباب حکایت اذان در نماز اختلاف است، لیکن اگر بخواهد حکایت کند باید حیعلات را به حولقه تبدیل نماید و در صورت عدم تبدیل، به دلیل کلام آدمى بودن حیعلات، نماز باطل مى‌شود. [۷]
مفتاح الکرامة، ۳، ج۵۱۲.
۲.۲ - حیعلات در تخلیبنابر قول برخى، حکایت اذان در حال تخلی نیز مستحب است. بعضى گفته‌اند: حیعلات را- به دلیل آنکه کلام آدمى به شمار مى‌رود و سخن گفتن در حال تخلّى مکروه است- تبدیل به حولقه مى‌کند. [۸]
مفتاح الکرامة، ج۱، ص۹۵-۹۶.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد۳، صفحه۴۰۲. رده‌های این صفحه : اذان و اقامه | فقه
|