زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

جسد






جسد به معنای پیکر می باشد.

فهرست مندرجات

۱ - دیدگاه لغویین در باره واژه
۲ - موارد کاربرد.اژه در قرآن
۳ - پانویس
۴ - منبع

۱ - دیدگاه لغویین در باره واژه



صحاح آنرا بدن
[۱] الصحاح، جوهری، ج۲، ص۴۵۶    
و قاموس ، جسم انسان و جسم جن و ملائکه
[۲] القاموس المحیط، قیروزآبادی، ج۱، ص۲۸۳.    
و مجمع البيان جسم حيوان مثل بدن گفته است آنگاه بحث است كه آيا جسد جسم بلا روح است و يا جسم با روح و آيا جسد در غير انسان نيز گفته ميشود يا نه؟
[۳] تفسیر مجمع لبیان، طبرسی، ج۴، ص۳۵۹    


۲ - موارد کاربرد .اژه در قرآن


كوتاه سخن آنست كه قرآن کریم آنرا هم در بي روح و هم در ذى روح، هم در انسان و هم در غير آن بكار برده است. فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوارٌ ..."
[۴] طه/سوره ۲۰، آیه ۸۸.    
براى آنها گوساله‌اى بيرون آورد كه فقط پيكر بود (و روح نداشت) صداى گوساله داشت‌ «جَسَداً» حاكى از آنست كه گوساله مجسّمه بود و روح نداشت.
وَ ما جَعَلْناهُمْ‌ جَسَداً لا يَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ ما كانُوا خالِدِينَ‌"
[۵] انبیا/سوره ۲۱، آیه ۸.    
در باره پيامبران است يعنى ما آنها را پيكرى قرار نداديم كه طعام نخورند و در دنيا هميشگى نبودند.
در مجمع از کلبی نقل شده جسد مجسّدى است‌ كه در آن روح است مي خورد و مي آشامد.
[۶] تفسیر مجمع البیان، طبرسی،ج۷، ص۷۴.    
در نهج خطبه ۱۹۶ در باره تقوى فرموده‌ :«وَ شِفَاءُ مَرَضِ أَجْسَادِكُمْ».
[۷] نهج البلاغه، ت حسون، شریف الرضی، ص۴۹۶.    

و در خطبه ۸۱ هست‌ «وَ رَاحَةُ الْأَجْسَادِ».
[۸] هج البلاغه، ت الخسون، شریف الرضی، ص۱۶۳    

ولى المیزان فرموده:جسد هيچگاه بذي روح گفته نميشود.
[۹] تفسیر المیزان، طباطبایی، محمد حسین، ج۱۴، ص۲۶۸.    

وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ وَ أَلْقَيْنا عَلى‌ كُرْسِيِّهِ‌ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ‌"> علامه طباطبایی از بين معانى محتمل اين معنى را اختيار ميكند كه براى سليمان كودكى بوده خدا او را بميراند و جسدش را روى تخت سليمان انداخت.
[۱۰] تفسیر المیزان، طباطبایی، محمد حسین، ج۱۷، ص۳۱۰    

و از ثُمَّ أَنابَ قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي‌" بدست ميايد كه سليمان اميد و انتظار داشت كه خدا او را شفا بخشد و بوى مفيد باشد پس خدا او را بميراند و بر تختش انداخت تا اوامر را بخدا تفويض و تسليم كند.
[۱۱] تفسیر المیزان، طباطبایی، محمد حسین، ج۱۷، ص۳۱۰    

۳ - پانویس


 
۱. الصحاح، جوهری، ج۲، ص۴۵۶    
۲. القاموس المحیط، قیروزآبادی، ج۱، ص۲۸۳.    
۳. تفسیر مجمع لبیان، طبرسی، ج۴، ص۳۵۹    
۴. طه/سوره ۲۰، آیه ۸۸.    
۵. انبیا/سوره ۲۱، آیه ۸.    
۶. تفسیر مجمع البیان، طبرسی،ج۷، ص۷۴.    
۷. نهج البلاغه، ت حسون، شریف الرضی، ص۴۹۶.    
۸. هج البلاغه، ت الخسون، شریف الرضی، ص۱۶۳    
۹. تفسیر المیزان، طباطبایی، محمد حسین، ج۱۴، ص۲۶۸.    
۱۰. تفسیر المیزان، طباطبایی، محمد حسین، ج۱۷، ص۳۱۰    
۱۱. تفسیر المیزان، طباطبایی، محمد حسین، ج۱۷، ص۳۱۰    


۴ - منبع



قاموس قرآن ج۲، قرشی، علی اکبر،ص۳۸    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.