باباحاتمباباحاتَم، مقبره ای متعلق به قرن پنجم، واقع در شمال افغانستان، حدود شصت کیلومتری غرب بلخ، که در میان اهالی به «باباحاتم» شهرت دارد. ۱ - طرح ساختمان مقبرهطرح آن به شیوه نخستین مقبره های اسلامی در ایران، ساده و عبارت از فضای چهارگوشی است که قبه ای بر سکُنجهای آن ساخته شده است. گرچه تعیین دقیق ابعاد آن ممکن نیست، نسبت اندازه ها ظاهراً مبتنی بر واحدی است که تناسب اجزا در آن حفظ شده است. ۲ - کتیبه سردر مقبرهگذشته از شبکه سازی قابِ درگاه بالای درِ ورودی، تنها زینتی که در نمای آجری زمخت این بنا به چشم می خورد کتیبه ای است مشتمل بر جملات «بسم اللّه الرحمن الرحیم، هذا مشهد سالار خلیل » به خط کوفی گرده دار برجسته که اطراف در را احاطه کرده است. این نسبت به حجم ساختمان، اندازه ای خارق العاده دارد. کتیبه حکایت از آن می کند که این بنا مقبره مرد شریفی به نام «سالار خلیل» است که او را با قساوت کشته اند؛ ولی نام وی تا کنون در منابع یافت نشده است. «دیوید بیور» کلمات بعدی را چنین خوانده است: «صنعه ابن امّه » که البته کاملاً با حروف باقیمانده مطابقت نمی کند. ۳ - نمای داخلی مقبرهدر داخل، سه طاقچه گچ بری برجسته نما، که محراب را نیز در برمی گیرد، وابستگی این گونه مقبره ها را به «چهار طاق»های پیشین تأیید می کند. روی قبر را - که در وسط قرار دارد - در سالهای اخیر به طرز ناشیانه ای اندود کرده اند، ولی هنوز قوس جناغی آن مشهود است. گچ بری های آن بهترین نمونه بازمانده از مقبره های قرن پنجم ایرانی است که در آن گونه های متنوعی از نگاره برجسته نیمرخ سر بزکوهی را از دو سو می توان دید. ۴ - دعای روی گنبددعایی طولانی به خط کوفی ساده بر ساقه گنبد نوشته شده که برای فرشتگان مقرب خدا و انبیا و مؤمنان در آسمان و زمین و حضرت محمد صلی اللّه علیه وآله وسلم خاتم الانبیاء و «امام رب العالمین » سلام و تحیّت می فرستد. این بیان غیرمعمول، احتمالِ تمایلاتِ اسماعیلی را به ذهن متبادر می کند که خود شایسته تحقیق بیشتری است. در پایان، نام هنرمند «محمدبن احمدبن محمو(د)» آمده که در جای دیگر ذکری از آن نرفته است. [۱]
ملکیان، شیروانی ،متوفی ۱۹۷۲، ج۲، ص۱۰۸-۱۲۲.
۵ - فهرست منابع• ملکیان، شیروانی (ایرانیکا). ۶ - پانویس
۷ - منبعدانشنامه جهان اسلام، مقاله شماره۱۸. |