تغیر مسیر یافته از - ابراز
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

ابراز (مفردات‌نهج‌البلاغه)





ابراز (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای آشکار کردن، اظهار و ارائه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد طلحه و زبیر به‌جهت همراه کردن عایشه در جنگ جمل از این واژه استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



ابراز (به کسر الف) به معنای آشکار کردن، آمده است.

۲ - کاربردها



امام (علیه‌السلام) درباره‌ی طلحه و زبیر که عایشه را با خود به بصره بردند می‌فرماید: «فخرجوا یجرّون حرمة رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله کما تجرّ الامة عند شرائها ... فحبسا نسائهما فی بیوتهما و ابرزا حبیس رسول الله صلی اللّه علیه و آله لهما و لغیرهما؛ از مکّه خارج شدند در حالی‌که حرم رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) را با خود می‌کشیدند چنان‌که کنیز را به وقت خریدن می‌کشند، طلحه و زبیر زنان خود را در خانه نگاه داشتند و محبوس رسول خدا (زنی که به‌حکم قرآن در آیه «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» می‌بایست در خانه بنشیند) را بر خود و دیگران آشکار کردند.»

۳ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۷، خطبه۱۷۲.    
۲. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.    


۴ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ابراز»، ص۱۲۹-۱۲۸.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.