ابرتودۀ بخار پراکنده در جوّ را ابر گویند. در باب‌های طهارت، صلات، صوم و حج به مناسبت از آن سخن رفته است. ۱ - نبود مانع، شرط پاک کنندگی آفتابآفتاب در صورتی که چیزی مانند ابر مانع تابش آن شود، پاک کننده نیست. ۲ - اقامه نماز به گمان دخول وقتاگر ابر مانع حصول یقین به داخل شدن وقت نماز شود، به فتوای مشهور، نمازگزار به گمان داخل شدن وقت می‌تواند نماز بخواند. ۳ - پوشیده شدن خورشید یا ماه توسط ابر در کسوف و خسوفبه هنگام کسوف یا خسوف اگر ابر خورشید یا ماه را بپوشاند، نماز آیات ادا است نه قضا. ۴ - وجود ابر در یوم الشک ماه رمضانروزی که انتظار می‌رود اول ماه رمضان یا شوّال باشد، اگر به دلیل وجود ابر در شب آن، هلال ماه دیده نشود، آن روز، یوم الشک است. ۵ - افطار به گمان دخول وقت در هوای ابریهمچنین اگر در هوای ابری، روزه‌دار به گمان داخل شدن وقت افطار کند، سپس معلوم گردد مغرب نبوده، روزه‌اش صحیح است و قضا ندارد. ۶ - سوار شدن محرم بر ماشین سقف‌دار در هوای ابریسوار شدن بر ماشین سقف‌دار حتی در هوای ابری نیز بر محرم جایز نیست. [۷]
مناسک مراجع، ص۲۰۰.
۷ - راه رفتن محرم زیر ابرراه رفتن محرم زیر ابری که مانع تابش آفتاب است، جایز می‌باشد. ۸ - پانویس۹ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۲۲۹. رده‌های این صفحه : ابر | واژه شناسی
|