زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

یحیی بن معاذ رازی





یحیی بن معاذ، از جمله واعظان، زهاد، صوفیان و از رجال طریقت ایرانی در قرن سوم قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوزکریا، یحیی بن معاذ بن جعفر رازی، از مردم ری و زاهدی‌ اندرزگو در روزگار خود، بی‌مانند بود. به بغداد رفت و بزرگان صوفیه و عابدان گِردش آمده، برایش منبری فراهم کردند و او را بر آن نشاندند و خود، برابرش بر زمین نشسته، به گفت‌وگو مشغول شدند. از او جملات و اشارات زیبایی به‌جای مانده است.
از سخنان اوست: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است.» او در بلخ زیست و در نیشابور درگذشت.

۲ - پانویس


 
۱. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۵.    
۲. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۵۱.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۷۱.    
۴. ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۶۰.    
۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۷۲.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۹۱.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.