پاداش استقامت (قرآن)فرشتگان به مؤمنانی که در راه دین خدا و جهاد با دشمنان استقامت و پایداری می‌کنند مژده بهشت و پاداش الهی را می‌دهند. ۱ - مژده ملائکهمژده فرشتگان به بهشت، پاداش ایمان و پایداری در راه آن: «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ • نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ؛ كسانى كه گفتند پروردگار ما خداوند يگانه است سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنها نازل مى‌شوند كه نترسيد و غمگين مباشيد، و بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است. ما ياران و مددكاران شما در زندگى دنيا و در آخرت هستيم و براى شما هر چه بخواهيد در بهشت فراهم است و هر چه طلب كنيد به شما داده مى‌شود.» ۲ - استقامت در دیناستقامت در دين، موجب برخوردارى از پاداش الهى: ۱. «قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَن آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُواْ مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ • لأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلاَفٍ ثُمَّ لأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ • قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ؛ فرعون گفت آيا به او ايمان آورديد پيش از آنكه به شما اجازه دهم، حتما اين توطئه‌اى است كه در اين شهر (و ديار) چيده‌ايد تا اهلش را از آن بيرون كنيد ولى به زودى خواهيد دانست! سوگند مى‌خورم كه دستها و پاهاى شما را به طور مخالف (دست راست با پاى چپ يا دست چپ با پاى راست) قطع مى‌كنم سپس همگى شما را به دار مى‌آويزم. (ساحران) گفتند (مهم نيست) ما به سوى پروردگارمان باز مى‌گرديم.» مقصود از «منقلبون» بازگشت به پاداش الهى است. ۲. «فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلاَ تَطْغَوْاْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ؛بنا بر اين همانگونه كه فرمان يافته‌اى استقامت كن همچنين كسانى كه با تو به سوى خدا آمده‌اند و طغیان نكنيد كه خداوند آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌بيند.»«بما تعملون بصير» يعنى به دليل استقامت و عدم تجاوز از حدود الهی جزا داده مى‌شويد. ۳ - استقامت در جهادپايدارى بر جهاد با دشمنان، درپى‌دارنده پاداشهاى دنيايى و آخرتى: ۱. «وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ • وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ• فَآتَاهُمُ اللّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الآخِرَةِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛ و چه بسيار پيامبرانى كه مردان الهى فراوانى به همراه آنها جنگ كردند، آنها هيچگاه در برابر آنچه در راه خدا به آنها مى‌رسيد سست نشدند، و ناتوان نگرديدند و تن به تسلیم ندادند و خداوند استقامت كنندگان را دوست دارد. گفتار آنها فقط اين بود كه پروردگارا گناهان ما را ببخش، و از تندرويهاى ما در كارها صرفنظر كن، قدمهاى ما را ثابت بدار، و ما را بر جمعيت کافران پيروز بگردان! لذا خداوند پاداش اين جهان و پاداش نيك آن جهان را به آنها داد، و خداوند نیکوکاران را دوست مى‌دارد.» ۲. «يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ • الَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِلّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُواْ مِنْهُمْ وَاتَّقَواْ أَجْرٌ عَظِيمٌ؛ و (نيز) از نعمت خدا و فضل او (نسبت به خودشان خوشحال و مسرور مى‌شوند و (مى‌بينند كه) خداوند پاداش مؤمنان را ضايع نمى‌كند (نه پاداش شهيدان و نه پاداش مجاهدانى كه شهید نشدند). آنها كه دعوت خدا و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را پس از آن همه جراحاتى كه به آنها رسيد، اجابت كردند (و هنوز زخم‌هاى میدان احد التيام نيافته بود بسوى میدان حمراء الاسد حركت نمودند) از ميان آنها براى كسانى كه نیکی كردند و تقوی پيش گرفتند، پاداش بزرگى خواهد بود.» ۳. «وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللّهُ الشَّاكِرِينَ • وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلاَّ بِإِذْنِ الله كِتَابًا مُّؤَجَّلًا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ؛ محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله فقط فرستاده خدا بود و پيش از او فرستادگان ديگرى نيز بودند، آيا اگر او بميرد و يا كشته شود شما به عقب برمى‌گرديد؟ (و با مرگ او اسلام را رها كرده به دوران کفر و بت پرستی بازگشت خواهيد كرد) و هر كس به عقب بازگردد هرگز ضررى به خدا نمى‌زند و به زودى خداوند شاکران (و استقامت كنندگان) را پاداش خواهد داد. و هيچكس جز به فرمان خدا نمى‌ميرد، سرنوشتى است تعيين شده (بنا بر اين مرگ پيامبر با ديگران يك سنت الهی است) هر كس پاداش دنيا را بخواهد (و در زندگى خود در اين راه گام بردارد) چيزى از آن به او خواهيم داد و هر كس پاداش آخرت بخواهد از آن به او مى‌دهيم، و به زودى شاكران را پاداش خواهيم داد.» ۴ - استقامت در خداپرستیخلود در بهشت، پاداش استقامت در خداپرستی: «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا ... • أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ؛ كسانى كه گفتند پروردگار ما الله است، سپس استقامت به خرج دادند نه ترسى براى آنهاست و نه غمى دارند. آنها اهل بهشت هستند، و جاودانه در آن مى‌مانند، اين پاداش اعمالى است كه انجام مى‌دادند.» ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۱۱۴، برگرفته از مقاله «پاداش استقامت». |