غریمغریم یکی از از القاب حضرت مهدی (علیه‌السّلام) است. ۱ - مفهوم شناسیغَرِیم به این معانی است: مدیون، دائن، طلب‌کار، بدهکار. «الغریم: الذی له الدین و الذی علیه الدین جمیعا». و جمع غَریم غُرماء است. ۲ - اصطلاح شناسیدر روایات فراوانی آن را یکی از القاب حضرت مهدی (عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف) یاد کرده‌اند. بیشتر به نظر می‌رسد مقصود، معنای نخست آن باشد. این لقب نیز، از روی تقیه بوده که هرگاه شیعیان می‌خواستند مالی نزد آن حضرت یا وکیلان ایشان بفرستند، یا وصیت کنند و یا از جانب آن حضرت مطالبه کنند، این لقب را به کار می‌بردند. شیخ مفید به این نکته تصریح کرده، می‌نویسد: کلمۀ غریم، رمزی بود بین شیعه که وقتی حضرت مهدی (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) را از روی تقیه یاد می‌کردند، از آن استفاده می‌نمودند. بنابراین استفاده از این لقب، بیشتر در ارتباطات مالی شیعیان با حضرت مهدی (علیه‌السّلام) آن هم در طول غیبت صغرا بوده است. محمد بن صالح گوید: وقتی پدرم از دنیا رفت و امر به من رسید، حواله‌هایی نزد پدرم بود که نشان می‌داد، مربوط به اموال غریم است. ۳ - پانویس۴ - منبعجابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۳۴. فرهنگ‌نامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۳۱۳-۳۱۴، برگرفته از مقاله «غریم». رده‌های این صفحه : القاب امام زمان | مهدویت
|