عبدالله بن محمد مروزیابوصالح عبدالله بن محمد مروزی (م ۲۶۱ق)، از ادیبان، شاعران، وزیران و کاتبان خلفای عباسی در قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوصالح عبدالله بن محمد بن یزداد بن سوید کاتب مروزی، ادیب و شاعر و از کاتبان بلیغ زمان خود بود. ابوصالح در سفر متوکل (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ق) به دمشق او را همراهی کرد و مدتی وزیر مستعین (خلافت ۲۴۸-۲۵۱ق) و مهتدی (خلافت ۲۵۵-۲۵۶ق) بود، ولی به جهت تهدید شدن به قتل، مدتی از وزارت مستعین کناره گرفت. پس از قتل وزیر شجاع دوباره به وزارت رسید و امور مالی نیز به او سپرده شد و باز به خاطر مخالفت‌هایی به بغداد گریخت و مخفی شد و در سال ۲۶۱ق وفات یافت. چون خبر مرگ وی شایع شد، قبر او را نبش کرده و صحت فوت او را معلوم و دوباره جنازه‌اش را دفن کردند. شعرایی چند در مدح و ستایش او اشعاری سرودند. کتاب‌های وی عبارت‌اند از: التاریخ الرسائل و البارع که ناتمام ماند و بعدها توسط فرزندش ابواحمد به اتمام رسید. همچنین اشعاری چند (حدود سی برگ) از او به جای مانده است. [۱۱]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۲۰.
۲ - پانویس۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۷-۴۸۸، برگرفته از مقاله «عبدالله مروزی». رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 3 (قمری) | درگذشتگان سال 261 (قمری) | شاعران خلفای عباسی | شاعران عراق قرن 3 (هجری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | کاتبان خلفای عباسی | کاتبان قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم | وزیران خلفای عباسی
|