عبدالله بن عبدالرحمن دارمیابومحمد عبدالله بن عبدالرحمان دارمی (۱۸۱-۲۵۵ق)، از محدثان معروف اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود. سنن دارمی از آثار معروف وی است. ۱ - معرفی اجمالیابومحمد عبدالله بن عبدالرحمان بن فضل دارمی سمرقندی ثمیمی، در سال ۱۸۱ق در سمرقند به دنیا آمد و از خاندان بنی دارم بن مالک بن حنظله بود. برای شنیدن حدیث به خراسان، شام، عراق و مصر مسافرت کرد و از یزید بن هارون، محمد بن یوسف فریابی، سعید بن عامر، احمد بن اسحاق حضرمی، محمد بن مبارک صوری و دیگران حدیث شنید و افرادی مانند مسلم بن حجاج، ابوعیسی ترمذی، محمد بن یحیی ذهلی، صالح بن محمد جزره و عبدالله بن احمد بن حنبل از او روایت کردند. رجال‌نویسان اهل‌سنت وی را به فضل، زهد و راستگویی ستوده‌اند. عبدالله هنگامی که در سمرقند بود، منصب قضاوت بر او عرضه شد و او به اکراه پذیرفت و تنها پس از یک مورد قضاوت، از منصب خود استعفا داد. محمد بن عبدالله بن مبارک مخرمی به اهل خراسان توصیه می‌کرد تا زمانی که عبدالله بن عبدالرحمان زنده است، به فرد دیگری مراجعه نکنند. ۲ - تاریخ وفاتدر تاریخ وفات وی اختلاف است. به گفته اکثر منابع، وی پس از ۷۵ سال زندگی در روز ترویه هشتم ذی الحجه سال ۲۵۵ق درگذشت و در روز عرفه دفن گردید. ۳ - تالیفاتآثار او عبارت‌اند از: التفسیر الجامع، المسند فی الحدیث (مسند دارمی) الثلاثیات فی الحدیث، السنه فی الحدیث و صوم المستحاضه و المتحیره. [۱۱]
ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۹۹.
۴ - پانویس۵ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۱، برگرفته از مقاله «عبدالله دارمی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 255 (قمری) | راویان اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | راویان صحاح سته | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | علمای اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
|