صفت انفتاحصفت انفتاح به دور شدن سطح زبان از سقف دهان اطلاق می‌شود و یکی از صفات اصلی حروف می‌باشد. ۱ - تعریف«انفتاح» به معنای بازشدن و گسترده شدن است. در اصطلاح علم تجوید ، جدا و دورشدن سطح زبان از سقف دهان و گسترش آن هنگام تلفظ حرف را «انفتاح» می‌نامند. ۲ - نکتهصفت انفتاح از صفات اصلی یا متضاد حروف است که در مقابل اطباق قرار دارد. ۳ - چگونگی انفتاحزبان در حالت انفتاح، از کام بالا جدا می‌شود و حروف به نازکی ادا می‌شوند. حروف دارای این حالت را حروف «منفتحه» می‌نامند. [۱]
محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۸.
[۲]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۶۹.
[۳]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۳۶.
[۴]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۵.
[۵]
خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۲، ص۱۳۷۵.
[۶]
پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۲.
[۷]
صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ج۴۳، ص۳۴.
[۸]
جمعی از محققان، التجوید، ص۱۹.
۴ - عناوین مرتبطحروف منفتحه . ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفتهاز مقاله«صفت انفتاح». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|