سیدجعفر بنارسیبَنارسی، سیدجعفر، معروف به حکیم ابوعلی خان از علمای شیعه در هند است. ۱ - حیاتوی در ۱۲۰۲ در دهلی به دنیا آمد؛ ادبیات عرب، فقه و حدیث را نزد علامه فیلسوف میرزا محمد کامل (متوفی ۱۲۳۵)، مؤلف النّزهة الاثنی عشریّة، و طب را نزد حکیم رضی الدین امروهی آموخت. [۱]
مرتضی حسین صدرالافاضل، مطلع الانوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند، ج۱، ص۶۹، ترجمه محمد هاشم، مشهد ۱۳۷۴ ش.
[۲]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع والنواظر، ج۷، ص۱۷، ج۷، حیدرآباد دکن ۱۳۷۸/۱۹۵۹.
[۳]
محسن امین، اعیان الشیعة، ج۴، ص۸۰، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۴]
محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء ۲، قسم ۱، ص۲۳۲ـ۲۳۳، الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
۲ - علت تالیف کتببیشتر آثار او در پاسخ به رساله‌ها و کتب مخالفان شیعه است. کشف الغمام عن تعزیة الامام را در جواز و استحباب تعزیه امام حسین علیه‌السلام و در پاسخ به کتاب مولوی عبدالحیّ نوشت. پس از آن نیز در پاسخ به ردّیه های مولوی رشیدالدین خان (متوفی ۱۲۴۹) کشف الرَّیْن عن تعزیة الحسین و کشف السّحاب را تألیف کرد. [۵]
احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، ج۲، ص۱۱۷۰، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ ش.
۳ - تالیفات عربیآثار دیگر بنارسی عبارت است از: معین الصّادقین (به فارسی)، در ردّ رجوم الشیّاطین، تألیف فاضل رشید، صاحب شوکة العمریّة و شاگرد عبدالعزیز دهلوی که خود ردّیه ای است بر باب نهم النزهة الاثنی عشریّة؛ برهان الصادقین در ردّ باب هفتم تحفة اثنی عشریة؛ تکسیر (کسر) الصّنمین (به فارسی)، در ردّ باب دهم تحفة اثنی عشریه؛ شفاء المسلمین (به فارسی)، در ردّ تبصرة الایمان ِ سلامتعلی بنارسی؛ و هادی المخالفین، ردّ بر تحفة المسلمین. ۴ - تالیفات فارسیتنها اثر مطبوع بنارسی کشف الرّین عن تعزیة الحسین (به فارسی ) است. [۶]
مرتضی حسین صدرالافاضل، مطلع الانوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند، ج۱، ص۶۹، ترجمه محمد هاشم، مشهد ۱۳۷۴ ش.
[۷]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع والنواظر، ج۷، ص۱۷، ج۷، حیدرآباد دکن ۱۳۷۸/۱۹۵۹.
[۸]
محسن امین، اعیان الشیعة، ج۴، ص۸۰، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۹]
محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۳، ص۹۷، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۱۰]
محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۱۸، ص۳۷، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۱۱]
محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۲۱، ص۲۸۵، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۱۲]
محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ج۲۱، ص۲۸۵، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۳]
محمد مهدی کشمیری، تکملة نجوم السماء، ج۱، ص۴۲۷، قم (تاریخ مقدمه ۱۳۹۷).
[۱۴]
عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، ج۳، ص۱۳۵ـ۱۳۶، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا).
۵ - درگذشتوی در ۲۱ صفر ۱۲۷۲ وفات یافت. [۱۵]
مرتضی حسین صدرالافاضل، مطلع الانوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند، ج۱، ص۶۹، ترجمه محمد هاشم، مشهد ۱۳۷۴ ش.
[۱۶]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع والنواظر، ج۷، ص۱۷، ج۷، حیدرآباد دکن ۱۳۷۸/۱۹۵۹.
۶ - فهرست منابع(۱) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳. (۲) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴. (۳) محسن امین، اعیان الشیعة، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳. (۴) عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع والنواظر، ج۷، حیدرآباد دکن ۱۳۷۸/۱۹۵۹. (۵) مرتضی حسین صدرالافاضل، مطلع الانوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند، ترجمه محمد هاشم، مشهد ۱۳۷۴ ش. (۶) عمررضا کحاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت (بی تا). (۷) محمد مهدی کشمیری، تکملة نجوم السماء، قم (تاریخ مقدمه ۱۳۹۷). (۸) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ ش. ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «سیدجعفر بنارسی»، شماره۱۸۰۳. . |