زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
|
سال 17 هجری قمری سال ۱۷ هجری قمری، هفدهمین سال از قرن ۱ قمری مصادف با سال ۱۶ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: وقوع قحطی و خشکسالی در حجاز، تعمیر مسجدالحرام توسط عمر بن خطاب، انتصاب ابوموسی اشعری به فرمانداری بصره، درگذشت برخی از شخصیتهای مشهور مانند براء بن مالک و عتبة بن غزوان و ... .
- عمر، مغیرة بن شعبه را از بصره عزل و ابوموسی اشعری را به ولایت آنجا منصوب میکند. - علای حضرمی به فرمان عمر والی بحرین میشود. - عمر تصمیم میگیرد که فتوحات را در مرزهای ایران متوقف کند، اما بعداً نظر احنف بن قیس مبنی بر اجازه ورود مسلمانان به شهرهای ایران را میپذیرد. - سعد بن ابیوقاص پس از اتمام بنا و ساخت مسجد کوفه به آنجا میرود. - عمر در ماه رجب برای انجام عمره به مکه میرود و مسجدالحرام را تعمیر میکند. - قحطی و خشکسالی حجاز را فرا میگیرد و این سال «عامالرماد» (سال خاکستر) خوانده میشود.
- علای حضرمی امیر بحرین، از سمت بحرین به ایران حمله کرده و اصطخر را تصرف میکند. در این حمله عتبة بن غزوان با سپاهی از بصره وی را یاری میکند. - عتبة بن غزوان، اهواز (خوزستان) و مناذر را فتح میکند. در این فتح سعد بن ابیوقاص با سپاهی به رهبری نعیم بن مقرّن و نعیم بن مسعود، عتبه را یاری میدهد. - حرقوص بن زهیر سعدی منطقه اهواز را فتح کرده و هرمزان، سردار ایرانی را فراری میدهد و او به «رامهرمز» پناه میبرد. حرقوص او را دنبال میکند و به درخواست صلح از سوی هرمزان پاسخ مثبت میدهد. - هرمزان قرارداد صلح مسلمانان را نقض کرده و آماده نبرد میشود. سعد بن ابیوقاص سپاهی به فرماندهی نعمان بن مقرّن و به دنبال آن، ابوموسی اشعری امیر بصره، سپاهی به فرماندهی سهیل بن عدی را به یاری او اعزام میدارد. مسلمانان با ایرانیان درگیر میشوند و در این جنگ ایرانیان شکست میخورند. هرمزان با سپاه شکست خوردهاش به شوشتر پناه میبرد. مسلمانان، شوشتر را محاصره و فتح میکنند و هرمزان را به اسارت دستگیر کرده، او را همراه با غنایمی که گرفتهاند به مدینه میفرستند. از دلاوران این نبرد، براء بن مالک و مجزاة بن ثور بودند که رشادتهای چشمگیری از خود نشان دادند. - عیاض بن غنم در فتح جزیره به پیش رفته، آنگاه روی به ارمنستان مینهد.
• براء بن مالک. • عتبة بن غزوان. • مجزاة بن ثور.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۳۴.
|