رویش بذر (قرآن)در آیات قرآن به رویش بذر گیاهان اشاره شده است. ۱ - جلوه قدرت خدارويش بذر در بستر خاک، نمودى روشن از قدرت خداوند: «أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛آيا هيچ درباره آنچه كشت مىكنيد انديشيدهايد؟! آيا شما آن را مىرويانيد يا ما مىرويانيم؟!» ۲ - جلوه حیات در زمینرویش دانهها، جلوه روشن حیات در زمین: «وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ؛زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانههای (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن میخورند.» ۳ - تعجب از رویش بذرروييدن گياهى محكم و پابرجا از يك دانه بذر، باعث تعجّب كشاورزان: «... كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ ...؛....همانند زراعتی که جوانههای خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و به قدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وا میدارد....» ۴ - نقش انسان در رویش بذرنقش انسان در پاشیدن بذر، بدون نقش داشتن در رشد و نمو آن: «أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛آيا هيچ درباره آنچه كشت مىكنيد انديشيدهايد؟! آيا شما آن را مىرويانيد يا ما مىرويانيم؟!» ۵ - رویش بذر و قدرت خدارویش بذر از زمین مرده، نشانه (قدرت) خدا: «وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ • سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ ...؛زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانههای (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن میخورند. منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین میرویاند....» ۶ - مطالعه در رویش بذرلزوم مطالعه و تأمل در رويش بذر از زمين: ۱. «أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛آيا هيچ درباره آنچه كشت مىكنيد انديشيدهايد؟! آيا شما آن را مىرويانيد يا ما مىرويانيم؟!» ۲. «فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ • أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا • ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا • فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا؛انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد! ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را از هم شکافتیم، و در آن دانههای فراوانی رویاندیم.» ۷ - استدلال به رویش بذراستدلال خداوند به رويش بذر گياهان براى امكان معاد: «وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ • وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ • أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ • أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ؛و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟ شما عالم نخستین را دانستید چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است)؟! آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟! آیا شما آن را میرویانید یا ما میرویانیم؟!» ۸ - رویاندن بذرخداوند و روياندن بذرهاى خوراكى: «وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ؛زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانههای (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن میخورند.» ۲. «أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا • ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا • فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا؛ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را از هم شکافتیم، و در آن دانههای فراوانی رویاندیم، تا وسیلهای برای بهرهگیری شما و چهارپایانتان باشد!» ۹ - عناوین مرتبطعوامل رویش بذر (قرآن). ۱۰ - پانویس
۱۱ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۵، برگرفته از مقاله «رویش بذر». ردههای این صفحه : بذر | موضوعات قرآنی
|