حلیم (قرآن)حلم به معنای نگهداری نفس و طبع از هیجان غضب است، و به معنای عقل نیز آمده است، در قرآن کریم ، واژه حلم به‌کار نرفته، اما از مشتقات آن، حلیم ، پانزده بار آمده است، در قرآن کریم ، هم خدا و هم انسان‌ها با صفت حلیم مدح شده‌اند، در یازده آیه ، این صفت به خدا نسبت داده شده است و در بقیه آیات به پیامبران الهی ، یعنی حضرت ابراهیم ، فرزند ابراهیم (علیهما‌السلام) که خدا فرمان به ذبح او داده بود و حضرت شعیب . ۱ - معنای حلیمحلیم، از اسما و صفات خداوند و به معنای مهلت دادن و شتاب نکردن بر عقوبت نسبت به گناه است. [۱]
سمعانی، احمد، روح الارواح فی شرح اسماء الملک الفتاح، ج۱، ص۲۸۰.
این واژه دوازده بار در قرآن آمده است: «... والله غفور حلیم؛... و خداوند ، آمرزنده و بردبار است.» «... واعلموا ان الله غفور حلیم؛... و بدانید خداوند، آمرزنده و بردبار است (و در مجازات بندگان، عجله نمی‌کند)!» «... والله غنی حلیم؛... و خداوند، بی نیاز و بردبار است.» «... ان الله غفور حلیم؛... خداوند آمرزنده و بردبار است.» «... والله علیم حلیم؛... و خدا دانا و بردبار است.» «... والله غفور حلیم؛... و خداوند آمرزنده و حلیم است.» «... ان ابراهیم لاواه حلیم؛... چرا که ابراهیم مهربان و بردبار بود.» «... وان الله لعلیم حلیم؛... و خداوند عالم و با حلم است.» «... انه کان حلیما غفورا؛... او حلیم و آمرزنده است.» «... وکان الله علیما حلیما؛... و خداوند از همه اعمال و مصالح بندگان با خبر است و در عین حال حلیم است و در کیفر آنها عجله نمی‌کند.» «... انه کان حلیما غفورا؛... او حلیم و غفور است.» «... والله شکور حلیم؛... و خداوند شکر کننده و بردبار است.» ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حلیم». رده‌های این صفحه : بردباری | موضوعات قرآنی
|