حق غیبتبه حقّى كه بر اثر غيبت كسى براى غيبت شونده ايجاد مىشود حق غیبت می گويند که از آن در بابهايى نظير طهارت و تجارت سخن گفتهاند. ۱ - دیدگاه فقهاءدر باره حق غیبتاز ديدگاه برخى، غيبت مسلمان سبب ثبوت حقّى عليه غيبت كننده و به نفع غيبت شونده مىشود كه عبارت است از وجوب حلالیت طلبيدن از او. بنابر اين، توبه به تنهايى موجب رهايى غيبت كننده از تبعات گناه غيبت نمىشود. ديدگاه مقابل آن، کفایت توبه و عدم وجوب درخواست حلالیت است. بنابر اين ديدگاه، بر اثر غيبت حقّى براى غيبت شونده ايجاد نمىشود، هرچند مستحب است غيبت كننده از او حلالیت بطلبد. ۲ - حلالیت طلبیدن حق است یا حکم شرعیبرخى گفتهاند: وجوب حلالیت طلبيدن- بنابر قول به وجوب آن- نه از جهت ثبوت حقّى براى غيبت شونده، بلكه حکمی از جانب شارع است كه به جهت هتک آبروی غيبت شونده و ستمی كه به او رفته، شارع آن را بر غيبت كننده واجب كرده است بنابر قول به ثبوت حق غيبت به معناى خاص آن، كه در برابر حکم است ، حق ياد شده از حقوقى شمرده شده كه از جانب صاحب حق (غیبت شونده) قابل اسقاط است، ليكن قابل نقل و انتقال به ديگرى نيست. [۶]
مهذّب الاحكام ج۳،ص۳۸۸.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۳،ص۳۳۷-۳۳۸. |