حسن بن میرزا آقا آتش بروجنی اصفهانیحسن بن میرزا آقا آتش بروجنی اصفهانی، از شعرای نیمه نخست قرن چهاردهم هجری در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا حسن آتش بن حاج میرزا آقا بن میرزا محمّدطاهر بروجنی، از شعرای نیمه نخست قرن چهاردهم هجری، در سال ۱۲۸۶ق متولّد شد و پس از تحصیلات مقدّماتی، در جوانی به شغل «زنجیره بافی»، «گلدوزی دستی» و «یراق دوزی» پرداخت امّا در اواخر عمر به داد و ستد و معاملات نقدی روی آورد. در شعر پیرو سبک کلیم و صائب بود و در انجمن‌های ادبی اصفهان شرکت می‌کرد و در آنجا بود که از محضر شاعرانی چون محمدحسین عنقا، عمان سامانی، میرزا حسین‌علی آشفته، و میرزا محمّدعلی مسکین کسب فیض کرد. ابتدا «بینوا» تخلّص می‌کرد و بعداً آن را به «آتش» تغییر داد. ۲ - وفاتآتش در جمعه ۲۱ رجب ۱۳۴۹ق در اصفهان وفات یافته و در تکیه جوباره ای‌ها (فاضل سراب) در تخت فولاد مدفون گردید. مادّه تاریخ وفاتش را حسام‌الدّین دولت‌آبادی چنین سروده است: طبع «حسام» از پی تاریخ گفت: ••••• «آتش ما سرد شدی زود بود» ۳ - دیوان اشعاردیوان اشعار او با مقدمه استاد همائی در سال ۱۳۲۱ش و بار دیگر در سال ۱۳۳۶ش به چاپ رسید. این بیت از اوست: به جرم آن شدم «آتش» ز گریه خانه خراب ••••• که دیده‌ام خبر از آب زیر کاه نداشت [۱]
حبیب‌ابادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقة الشعراء، ج۱، ص۲۰.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۲۸.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۳۲-۳۰.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۰۲.
[۵]
هدایت، محمود، گلزار جاویدان، ج۱، ص۵-۶.
[۶]
برقعی، محمدباقر، سخنوران نامی معاصر ایران، ج۱، ص۲۳-۲۴.
[۷]
شیرازی اصفهانی، طرب بن هما، دیوان طرب، ص۲۴۴.
[۸]
مشار، خانبابا، مؤلفین کتب چاپی، ج۲، ص۵۷۸-۵۷۹.
[۹]
مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج۱، ص۲۱-۲۲.
[۱۰]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباء البشر، ج۱، ص۳۶۵.
[۱۱]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۸، ص۲۷۸۷-۲۷۸۸.
۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۶۱-۵۶۲. |