تغیر مسیر یافته از - جندل
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

جندل (مفردات‌نهج‌البلاغه)





جَنْدَل (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای سنگ یا صخره بزرگ که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص مردگان از این واژه استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



جندل (به فتح جیم) به معنای سنگ یا صخره بزرگ آمده است. جمع این واژه «جنادل» است.

۲ - کاربردها



امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره مردگان فرموده‌اند: «و قد طحنهم بکلکله البلی و اکلتهم الجنادل و الثری؛ پوسیدگی با سینه‌اش آن‌ها را آرد کرده، و سنگ‌ها و خاک آن‌ها را خورده است.»
امام (علیه‌السلام) پوسیدگی را به سینه‌ی شتر تشبیه کرده است که چیزی را زیر سینه‌اش خرد می‌کند.

۳ - تعداد کاربرد



این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۴ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۹، خطبه۲۲۶.    


۵ - منبع



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جندل»، ص۲۳۳.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.