توریه (منطق)توریه یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای مغالطه از راه اراده معناى بعيد لفظ، هنگام تبادر معناى قريب است. ۱ - توضیح اصطلاحتوريه از اقسام و از اسباب مغالطه لفظ مرکب است. توريه، لفظى داراى دو معنا است که يکى از آن دو قريب به ذهن و اراده، و ديگرى بعيد است و متکلم از لفظ، همان معناى بعيد را اراده مى‌کند، ولى مخاطب گمان مى‌برد که معناى قريب مراد است؛ مانند اينکه کسى پول‌هايش را در جيبش بگذارد و اگر از او پول خواستند بگويد: کيف پولم را همراه نياورده‌ام. هدف کسى که مرتکب مغالطه از نوع توريه مى‌شود، همان هدف شخص دروغگو است؛ يعنى به منظور فريفتن مخاطب، اطلاعات نادرست ارائه مى‌کند، اما اختلاف توريه با دروغ اين است که در توريه، ظاهر سخن، معناى درستى دارد، اما آنچه مخاطب از آن درک مى‌کند نادرست و دروغين است، از اين‌رو در صورت روشن‌شدن حقيقت، امکان دفاع و توجيه براى گوينده وجود دارد. [۲]
خندان، على‌اصغر، مغالطات، ص۹۲.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خندان، على‌اصغر، مغالطات. • مظفر، محمدرضا، المنطق. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «توریه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۲/۱۳. |