تبری پیروان ابراهیم (قرآن)خداوند در قرآن اشاره کرده است، که ابراهیم علیه‌السلام و پیروانش از مشرکان بیزاری می‌جویند. ۱ - بیزاری ابرهیم و پیروانشپیروان ابراهیم از مشرکان و معبودهای آنان بیزاری می‌جوید: قد کانت لکم اسوة حسنة فی ابرهیم والذین معه اذ قالوا لقومهم انا برءؤا منکم ومما تعبدون من دون الله... برای شما سرمشق خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامی که به قوم (مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از خدا می‌پرستید بیزاریم ما نسبت به شما کافریم... . قد کانت لکم اسوة حسنة فی ابراهیم و الذین معه، در این جمله خطاب را متوجه مؤمنین کرده. و جمله اسوة حسنة فی ابراهیم، معنایش اتباع و اقتداء نیکو به ابراهیم است. و جمله و الذین معه، به ظاهرش دلالت دارد بر اینکه غیر از لوط و همسر ابراهیم کسانی دیگر نیز به وی ایمان آورده بودند. اذ قالوا لقومهم انا برآؤا منکم و مما تعبدون من دون الله، یعنی ما از شما و از بت‌های شما بیزاریم، و این بیان همان چیزی است که باید در آن اسوه و اقتداء داشته باشند. منظور از تعبیر و الذین معه (آنها که با ابراهیم بودند) مؤمنانی است که او را در این راه همراهی می‌کردند، هر چند قلیل و اندک بودند، و این احتمال که منظور پیامبرانی است که با او هم صدا شدند، یا انبیاء معاصر او (چنان که بعضی احتمال داده‌اند) بعید به نظر می‌رسد، به خصوص که مناسب این است که قرآن در اینجا پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله را به ابراهیم، و مسلمانان را به اصحاب و یاران او، تشبیه کند، در تواریخ نیز آمده است که گروهی در بابل بعد از مشاهده معجزات ابراهیم به او ایمان آوردند، و در هجرت به سوی شام او را همراهی کردند، و این نشان می‌دهد که او یاران وفاداری داشته است. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۳۲۶، برگرفته از مقاله «تبری پیروان ابراهیم». |