انصراف به قدر متیقنانصراف به قدر متیقن انصراف ذهن به مصداق قطعیِ ماهیت مطلق است. ۱ - تعریفانصراف به قدر متیقن، از اقسام انصراف بدوی و به معنای انسباق ذهن به سوی فرد یا حصه‌ای از حصص مطلق است که به طور یقین ماهیت مطلق شامل آن می‌شود، مثل: انصراف آب به آب شیرین ، زلال و گوارا، و یا انصراف شجاع به امیرمؤمنان علی . علیه‌السّلام ۲ - انواع قدر متیقنقدر متیقن دو گونه است: ۱. قدر متیقن خارجی ؛ ۲. قدر متیقن در مقام تخاطب . ۳ - انواع انصراف به قدر متقینانصراف به قدر متیقن نیز بر دو قسم است: ۱. انصراف به قدر متیقن خارجی ؛ ۲. انصراف به قدر متیقن در مقام تخاطب . به نظر کسانی هم چون مرحوم « آخوند خراسانی »، انصراف به قدر متیقن در مقام تخاطب ، مانع از تمسک به اطلاق است، زیرا در نظر آنها عدم وجود قدر متیقن در مقام تخاطب، یکی از مقدمات حکمت است که وجود آن باعث اطلاق می‌گردد. اما در نظر کسانی که عدم وجود قدر متیقن در مقام تخاطب را از مقدمات حکمت نمی‌دانند، انصراف به قدر متیقن، به اطلاق ضرری نمی‌زند و از همین رو، زیر مجموعه انصراف بدوی قرار داده شده است. [۲]
فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۳، ص۵۵۸.
[۳]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۹، ص۱۱۷.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۶۷، برگرفته از مقاله «انصراف به قدر متیقن». رده‌های این صفحه : انصراف بدوی
|