اصالت نفیاصالت نفی، الغای احتمال وجود امر مشکوک است. ۱ - تعریفدر دیدگاه قدما، اصالت نفی از ادله عقلی شمرده شده و به معنای قاعده‌ای است که در ضمن آن عقل به عدم وجود امر مشکوک حکم می‌کند، مگر آن که دلیل قطعی بر وجود آن اقامه شود، چه آن امر، تکلیف به انجام فعل، چه تکلیف به ترک فعل و چه حکمی از احکام وضعی باشد. ۲ - دیدگاه بعضی از اصولیونبعضی از اصولیون، اصالت نفی را شامل اصالت اباحه، اصالت برائت اصلی و اصالت عدم می‌دانند؛ برخی دیگر، اصالت عدم را شامل اصالت برائت، اصالت اباحه و اصالت نفی، و عده‌ای دیگر، اصالت نفی را مترادف با اصالت برائت عقلی می‌دانند. [۳]
قوانین الاصول، میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، ج۲، ص۱۳.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۰۲، برگرفته از مقاله «اصالت نفی». |