استصحاب کلی قسم اولاستصحاب کلی قسم اول، حکم به بقای کلیِ موجود در ضمن فرد مشکوک البقاء است. ۱ - تعریفاستصحاب کلی قسم اول عبارت است از حکم به بقای کلی در جایی که شک در آن به سبب شک در بقای فردی که وجود آن در سابق یقینی بوده، ایجاد شده باشد، مثل این که به وجود زید در خانه یقین باشد، که در نتیجه، به وجود کلی (انسان) در ضمن فرد (زید) نیز یقین حاصل شده است، حال اگر نسبت به بقای زید در خانه تردید شود، این تردید، سبب می‌شود در بقای کلی (انسان) نیز شک به وجود آید. ۲ - مجرای استصحاب کلی قسم اولدر استصحاب کلی قسم اول، استصحاب هم در جانب فرد و هم در جانب کلی جاری می‌شود. [۶]
الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، کوثرانی، محمود، ص (۲۵۶-۲۵۵).
[۸]
خمینی، روح الله، الرسائل، ج۱، ص (۱۲۶-۱۲۵).
[۹]
کفایة الاصول، شیرازی، محمد، الوصول الی ج۵، ص۱۱۶.
[۱۷]
علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، مغنیه، محمد جواد، ص۳۶۶.
[۱۹]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۵، ص۳۶۲.
[۲۰]
سیری کامل در اصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج۱۴، ص۴۲۴.
۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۷۶، برگرفته از مقاله «استصحاب کلی قسم اول». رده‌های این صفحه : استصحاب کلی
|