ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختیابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی (م قرن سوم هجری)، از خاندان نوبختی و از شاعران کاتب در قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوعبدالله احمد بن عبدالله بن محمد بن صالح بن نوبخت نوبختی، در باب النخله بغداد سکونت داشت و از حسن بن عرفه حدیث شنید. ابوعبدالله را از خاندان نوبختی که به تشیع شهرت داشتند، به شمار آورده‌اند. او نواده ابوسهل اول، منجم مشهور (م ۱۸۰ هـ) و از شاعران نویسنده بود، [۳]
اقبال آشتیانی، عباس، خاندان نوبختی، ص۲۴۳.
بنابراین می‌توان حیاتش را در قرن سوم دانست.۲ - آثارابوعبدالله اشعارش را به زبان عربی می‌سرود. [۴]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۱۰۳۳.
دیوان شعر وی صد ورقه بوده است.۳ - پانویس
۴ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۷، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی». |