ابوالقاسم منصور بن محمد صاعدی اصفهانیآل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان‌های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می‌باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق‌العاده‌ای در شهر داشته‌اند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوالقاسم منصور بن محمد بن احمد بن صاعد بن محمد است. ۱ - معرفی اجمالیابوالقاسم منصور بن محمد بن احمد بن صاعد بن محمد (۴۷۵-۵۵۲ق/۱۰۸۲-۱۱۵۷م)، قاضی نیشابور بود و به «قاضی برهان» شهرت داشت. حدیث را از پدرش ابوسعد قاضی و نیایش ابونصر قاضی فراگرفت. وی مردی درستکار، باوقار، آرام، بامهایت و خوش‌رفتار بود و بیش‌تر اوقات را به عبادت و اعتکاف در مسجد جامع نیشابور می‌گذراند. سمعانی در تاریخ در ۵۳۰ق/۱۱۳۶م و ۵۵۲ق/۱۱۵۷م دو بار با او دیدار کرد. ابوالقاسم در ربیع‌الثانی ۵۵۲ق/مۀ ۱۱۵۷م درگذشت. پیکرش را در آرامگاه خانوادگی صاعدیان در نیشابور به خاک سپردند. [۱]
ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۱۸۳-۱۸۴.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲. دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل صاعد»، شماره۴۲۹. رده‌های این صفحه : آل صاعد | عالمان اصفهان | عالمان اصفهان سده پنجم(قمری) | عالمان ایران | عالمان ایران سده پنجم(قمری) | عالمان سده پنجم(قمری)
|