ابوالقاسم منصور بن اسماعیل صاعدی اصفهانیآل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان‌های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می‌باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق‌العاده‌ای در شهر داشته‌اند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوالقاسم منصور بن اسماعیل است. ۱ - معرفی اجمالیابوالقاسم صاعدی منصور بن اسماعیل بن صاعد بن محمد (۳۰ ربیع‌الاول ۴۹۰ق/۱۷ مارس ۱۰۹۷م)، حدیث را از یاران اصم و از نیایش قاضی صاعد فراگرفت. چندی به نیابت از سوی پدر منصب قضاوت داشت و سپس خود قاضی‌القضات شد. مدت‌ها مفتی مذهب حنفی بود و در مذهب تعصب می‌ورزید. فارسی شرح آثار طحاوی و برخی کتب دیگر را از او فراگرفته است. [۱]
فارسی، عبدالغافر، تاریخ نیشابور، ص۶۷۳.
ابن ابی‌الوفاء به‌اشتباه تاریخ وفات او را ۴۷۰ق/۱۰۷۷م یاد کرده است. [۲]
ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۱۸۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲. دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل صاعد»، شماره۴۲۹. رده‌های این صفحه : آل صاعد | عالمان اصفهان | عالمان اصفهان سده پنجم(قمری) | عالمان ایران | عالمان ایران سده پنجم(قمری) | عالمان سده پنجم(قمری)
|