ابراهیم بن احمد مروزیابراهیم بن احمد مروزی (متوفای ۳۴۰ق)، از فقیهای شافعی مذهب قرن چهار هجری قمری در بغداد و مصر بود. ۱ - معرفی اجمالیابواسحاق، ابراهیم بن احمد مروزی، در مرو (شهری در خراسان بزرگ) زاده و بدان‌جا منسوب شد. او فقیهی شافعی بود و پس از استادش ابن سریج، پیشوای شافعیان عراق شد. او پیشوایی جلیل، غواص دریای معانی، دقیق و ظریف، دریای بیکران دانش و علاوه بر آن، زاهد، پرهیزکار و پاکدامن بود. بیشتر ایام عمرش را در بغداد اقامت داشت و اواخر عمر، به مصر سفر کرد و فقه شافعی را تدریس می‌کرد. شیفتگان علم، از راه‌های دور، رنج سفر را بر خود هموار می‌کردند تا در درس او شرکت کنند. سرانجام، هفتاد نفر پیشوای فقه و حدیث از حلقه درس او بیرون آمدند و در آفاق پراکنده شدند. شرح مختصر فقه الشافعی اسماعیل مزنی (متوفای ۲۶۴ق) از آثار او است. وی در مصر از دنیا رفت. [۳]
ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۲، ص۳۵۵.
۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۴۸. |