ابراز (مفردات‌نهج‌البلاغه)ابراز (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای آشکار کردن، اظهار و ارائه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد طلحه و زبیر به‌جهت همراه کردن عایشه در جنگ جمل از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیابراز (به کسر الف) به معنای آشکار کردن، آمده است. ۲ - کاربردهاامام (علیه‌السلام) درباره‌ی طلحه و زبیر که عایشه را با خود به بصره بردند می‌فرماید: «فخرجوا یجرّون حرمة رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله کما تجرّ الامة عند شرائها ... فحبسا نسائهما فی بیوتهما و ابرزا حبیس رسول الله صلی اللّه علیه و آله لهما و لغیرهما؛ از مکّه خارج شدند در حالی‌که حرم رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) را با خود می‌کشیدند چنان‌که کنیز را به وقت خریدن می‌کشند، طلحه و زبیر زنان خود را در خانه نگاه داشتند و محبوس رسول خدا (زنی که به‌حکم قرآن در آیه «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» می‌بایست در خانه بنشیند) را بر خود و دیگران آشکار کردند.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ابراز»، ص۱۲۹-۱۲۸. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|