آرزوهای اصحاب شمال (قرآن)آرزوهای اصحاب شمال که در قرآن ذکر شده است عبارتند از: ۱ - داده نشدن نامه عمل به آناناصحاب شِمال، آرزومند داده نشدن نامه عملشان به آنان در قیامت: «وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ؛ اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گويد: «اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌دادند.» این طایفه در قیامت آرزو مى‌کنند که اى کاش نامه اعمال خود را نمى‌دیدند، و نمى‌فهمیدند حسابشان چیست، و این آرزویشان از این جهت است که مى‌بینند چه عذاب الیمى برایشان آماده شده. ۲ - آگاه نشدن از حساب اعمالاصحاب شِمال، آرزومند آگاه نشدن از حساب اعمال خود در قيامت ، هنگام آگاهى يافتن اصحاب شمال از نتيجه اعمال خود: ۱. «وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ • وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ؛ اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گويد: «اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌دادند. و نمى‌دانستم حساب من چيست!» ۳ - آرزوی مرگاصحاب شِمال، آرزو كننده‌ى مرگ خويش، هنگام مشاهده‌ى نامه اعمال خود در قيامت: «وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ• يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ؛ اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گويد: اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌دادند. اى کاش مرگم فرا مى‌رسيد!» در مفهوم «يا ليتها كانت القاضية» دو احتمال وجود دارد: الف. اصحاب شِمال، در روز قيامت آرزوى مرگ مى‌كنند. ب. آرزو مى‌كنند كه اى كاش! پس از مرگ خود در دنيا، زنده نشده بودند. برداشت بنا بر احتمال اوّل است. ۴ - زنده نشدن پس از مرگاصحاب شِمال، آرزومند زنده نشدن پس از مرگ دنيايى خود هنگام آگاهى يافتن از كردارهاى زشت خود: «وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ• يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ؛ اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گويد: اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌دادند. اى کاش مرگم فرا مى‌رسيد!» برداشت، بنا بر اين احتمال است كه آرزوى آنان مربوط به زنده نشدن پس از مرگ در دنیا باشد. مفسرین گفته‌اند: ضمیر در (لیتها) به (موته الاولى)ٍّى تقدیرى برمى‌گردد، آن مرگ اولى که انسان را از دنیا خارج مى‌کند. و معناى آیه این است که اى کاش همان مرگ اول که ما آن را چشیدیم و از دنیا خارج شدیم، کار ما را یک‌سره کرده بود، و ما را نابود مى‌ساخت و دیگر مبعوث نمى‌شدیم، و در این ورطه عذاب همیشگى قرار نمى‌گرفتیم و آنچه را مى‌بینیم نمى‌دیدیم. ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۲۴۵، برگرفته از مقاله «آرزوهای اصحاب شمال» مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۲۵، برگرفته از مقاله «آرزوی اصحاب شمال». |