قمری آملی

قمری آملی، سراج‌الدین

• ملیت: ایرانی
• قرن: 7-6

شاعر، متخلص به قمرى. اصل و مولد وى آمل بود. چون مداح خوارزمشاهیان بود به خوارزمى نیز مشهور است. در اوان جوانى براى تحصیل علم از مازندران بیرون رفته و ظاهراً مدتى در رى و شاید به خراسان نیز سفر كرده باشد.

وى شاگرد امام فخررازى (م 606 ق) و معاصر با كمال ‌الدین اسماعیل (م 636 ق) سیف ‌الدین باخرزى، رفیع ‌الدین لنبانى و عمادى شهریارى بود كه یكدیگر را مدح نیز مى‌كردند.

سراج مداح پادشاهانى چون غیاث ‌الدین پیر شاه بن محمد خوارزمشاه و جلال ‌الدین خوارزمشاه بود. او همچنین حسام‌ الدین اردشیر بن كینخوار باوندى را كه پایتختش در آمل بود، مدح كرد و در مدح او چندین قصیده و ترجیع بند و مسمط و قطعه دارد.

سراج یكى از استادان چیره دست شعر فارسى است كه سخن او استادانه و بر شیوه‌ ى شعراى بزرگ خراسان در قرن ششم هجرى به ویژه انورى است. وى به دو زبان فارسى و عربى شعر مى ‌گفت و شاعرى هجوگو و بذله‌ پرداز بود.

از آثار وى: دیوان شعر، متجاوز از سیزده هزار بیت كه قسمتى از آن متضمن خمریات است؛ مثنوى «كارنامه».

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص365.