شیعه امام حسین علیه السلام

«شیعه» یعنى پیرو. پیروى در فکر، عمل، اخلاق، مواضع سیاسى و عقاید دینى. گرچه‌ شیعه حسین، شیعه امام على و ائمه دیگر -علیهم السلام- نیز هست و تشیع در خط ائمه و اهل بیت بودن است، اما حسین بن على علیه السلام در ابعاد خاصى که زندگى و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویى دارد و اسوه است.

آن حضرت، براى احیاء دین قیام کرد و خود را فداى راه خدا ساخت. شیعه او نیز باید این گونه باشد. شیعه سیدالشهدا علیه السلام، باید در خصلت هایى‌ و اعمالى چون: خودسازى، خداترسى، گناه گریزى، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف‌ و نهى از منکر، اقامه و احیاء نماز، تلاش در مسیر رضاى حق، جود و کرامت، عزت نفس، گریز از ذلت و زبونى و عدم سازش با طاغوت و حکومت هاى ستم، مبارزه با باطل، جهاد و شهادت، روحیه ایثار و شهادت طلبى، قاطعیت و صلابت در راه عقیده و... به آن پیشواى‌ شهید تأسّى کند. این، راه حسین و راه پدران و فرزندان حسین است و شیعگى یعنى‌ دیندارى و ورع.

از انبوه روایات مربوط به اوصاف شیعه تنها به یکى اشاره مى ‌کنیم؛ از امام صادق علیه السلام که به مفضل فرمود: از فرومایگان بپرهیز، چرا که شیعه على‌ علیه السلام شکم و شهوت خود را حفظ مى ‌کنند و اهل جهادند و تلاش براى خدا: «انما شیعة على من عف بطنه و فرجه و اشتد جهاده و عمل لخالقه و رجا ثوابه و خاف عقابه فاذا رایت اولئک فاولئک شیعة ‌جعفر».

محبتى که در دل شیعیان و دوستداران شهید کربلا است، بجاست که آنان را به همرنگى‌ و همسویى و سنخیت فکرى، اخلاقى و عملى با مولایشان بکشد و در گفتار و کردار، شیعه حسین باشند نه تنها در ادعا و شعار.

خود امام‌ علیه السلام نیز هنگام حرکت از مکه به سوى‌ کربلا، کسانى را به همراهى خویش در این سفر مقدس و نهضت‌ خدایى دعوت کرد که ‌اهل فداکردن جان در راه ائمه که راه خداست باشند و شوق دیدار الهى در دلشان باشد: «من کان فینا باذلا مُهجته موطنا على لقاءالله نفسه فلیرحل معنا...».

پانویس

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.