اسداله صابر همدانی
صابر همدانی، اسداله
- ملیت: ایرانی
- قرن: 14
(1335-1282/1271 ش)، شاعر، متخلص به صابر. در همدان به دنیا آمد. در كودكى پدرش را از دست داد. وى علوم قدیمه را در مكتب‌هاى آن زمان فراگرفت.
از همان اوان كودكى بر اثر مطالعه‌ى «دیوان» حافظ، ذوق سرودن شعر در وى پدیدار گشت. او در آغاز شاعرى به سرودن مراثى و مدایح ائمه اطهار علیهم‌السلام پرداخت. آنگاه به انجمن ادبى همدان كه ریاست آن را غمام همدانى به عهده داشت، راه یافت.
صابر به تهران و مشهد مسافرت كرد و در آنجا با شاعران و ادیبان آن سامان آشنا شد. وى در سرودن انواع شعر مهارت داشت، اما هنر او غزلسرایى بود و در این راه زحمت بسیار كشید و استاد شد. در تهران وفات یافت. وى داراى «دیوان» شعرى است كه با مقدمه‌ى استاد غلامرضا كیوان سمیعى به چاپ رسیده است. حاج شیخ آقا بزرگ تهرانى در «الذریعه» نام صابر همدانى را سید احمد ذكر كرده است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص4.