آیه 52 سوره نساء
| <<51 | آیه 52 سوره نساء | 53>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
این گروهند که خدا آنان را لعنت کرد، و هر که را خدا لعن کند دیگر مددکار و یاوری برای او نتوانی یافت.
اینانند که خدا لعنتشان کرده و هر که را خدا لعنت کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت.
اينانند كه خدا لعنتشان كرده، و هر كه را خدا لعنت كند هرگز براى او ياورى نخواهى يافت.
اينان آن كسانند كه خدا لعنتشان كرده است؛ و هر كس را كه خدا لعنت كند براى او هيچ ياورى نيابى.
آنها کسانی هستند که خداوند، ایشان را از رحمت خود، دور ساخته است؛ و هر کس را خدا از رحمتش دور سازد، یاوری برای او نخواهی یافت.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
لعنهم: لعن: راندن و دور كردن. ملعون: رانده شده از توفيق و رحمت خدا.
نزول
محل نزول:
این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است.
شأن نزول:
«شیخ طوسی» گوید: قتادة گويد: وقتى كه حى بن اخطب و كعب بن اشرف به مشركين مكه گفتند: كه شما داراى هدايت بيشتر و نيكوتر از كسانى كه به محمد ايمان آورده اند مى باشيد در صورتى كه خود مي‌دانستند كه دروغ مى گويند. خداوند اين آيه را در ملعنت آنان نازل فرمود.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً «52»
آنانند كسانى كه خداوند، لعنتشان كرده است و هر كس را خدا لعن كند، هرگز براى او ياورى نخواهى يافت.
پیام ها
1- هر اتّحادى عليه حقّ ملعون است. «لَعَنَهُمُ اللَّهُ»
2- پيمان‌هاى نامقدّس دشمنان عليه حقّ، هرگز به نتيجه‌ى مطلوب نمى‌رسد و در برابر اراده‌ى خدا سودى ندارد. «فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً»
3- منفور خدا، هميشه مغلوب خواهد بود. «وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً (52)
أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ: آن گروه معاند و متعصب كسانيند كه به خوارى تمام، دور گردانيده است خداوند ايشان را از رحمت واسعه خود، به سبب سوء اختيار آنها. وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ: و هر كه را براند و دور سازد خداى تعالى از رحمت خود، فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً: پس هرگز نيابى براى او ناصر و ياورى كه دفع عذاب از او كند و زبان به شفاعت او گشايد و يا در دنيا و آخرت به او نفع رساند.
تنبيه: آيه شريفه اطلاقش به عموم لفظ است. پس شامل باشد به هر كه باعث اغوا و اضلال و طغيان كسى يا جمعى گردد، او طاغوت آن جماعت و ملعون الهى است. اينكه همه انبياء و اولياء، زاهد، و مردم را امر به ترك دنيا مى‌نمودند، به همين جهت بود كه موجب طغيان بنده گردد، چنانچه فرموده: إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيراً (52)
ترجمه
آنگروه آنانند كه لعنت نمود آنها را خداوند و كسيكه لعنت كند خدا او را پس هرگز نخواهى يافت براى او يارى كننده.
تفسير
لعن خداوند خزيان دنيا و آخرت و بعد از رحمت است و فقدان ياور شايد اشاره باشد بعدم نصرت قريش و مشركين عرب مر يهودان را و شايد اشاره باشد باختصاص نصرت كامله بمذهب شيعه اثنى عشرى در وقت ظهور امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّه‌ُ وَ مَن يَلعَن‌ِ اللّه‌ُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيراً (52)
آنهايي که با وجود داشتن كتاب ايمان بجبت و طاغوت آوردند كساني هستند که لعنت فرموده است آنها را خدا و كسي را که خدا لعنت كند هرگز نمييابي تو براي او يار و ياوري.
أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّه‌ُ لعن بمعني دوري از رحمت الهي است در مقابل صلوات که قرب برحمت است، و بعد و قرب معنوي است يعني از قابليت ميافتد مثل هسته که از قابليت نمو بيفتد ديگر محال است مشمول رحمت شود بالاخص اگر خداوند او را از قابليت بيندازد، و البته كسي را که خدا او را لعن كند بايد او را لعن كرد و هر چه بيشتر دورتر ميشود و همين نحو که صلوات يكي از عبادات بزرگ است لعن مستحق لعن هم عبادت بزرگي است بلكه ثوابش بيشتر از صلوات است زيرا صلوات مرتبه ثاني دوستي است که خدا را دوست دارد و دوست خدا را هم دوست دارد و لعن مرتبه سوم از دوستي است زيرا خدا را دوست دارد و دوست او را هم دوست دارد و دشمن دوست را هم دشمن دارد.
وَ مَن يَلعَن‌ِ اللّه‌ُ كسي را که خدا از رحمت خود با آن سعه رحمت دور كند و از قابليت اندازد فَلَن تَجِدَ لن براي نفي تأبيد است که هرگز نمييابي لَهُ نَصِيراً كيست که بتواند در مقابل خدا عرض اندام كند و كسي را که خدا از قابليت اندازد كيست که بتواند باو قابليت دهد و كسي را که او طرد كند كيست او را راه دهد.
104
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 52)
در این آیه، سرنوشت این گونه سازشکاران را بیان کرده می‌فرماید: «آنها کسانی هستند که خدا آنان را از رحمت خود دور ساخته و کسی که خدا او را از رحمت خویش دور کند، هیچ یاوری برای او نخواهی یافت» (أُولئِک‌َ الَّذِین‌َ لَعَنَهُمُ اللّه‌ُ وَ مَن یلعَن‌ِ اللّه‌ُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِیراً).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
- ↑ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 3.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 210.
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.