الوافی (کتاب)

الوافی
اطلاعات کتاب
نویسنده ملا محسن فیض کاشانی
موضوع روایات اهل بیت
سبک روایی
زبان عربی
مجموعه ۲۶ جلد
اطلاعات نشر
ناشر مکتبة الإمام أمیر المؤمنین علی علیه‌السلام

اَلْوافی، کتابی حدیثی به زبان عربی اثر فیض کاشانی است. این کتاب دربرگیرنده تمام احادیث کتب اربعه شیعه و اولین جامع حدیثی در دوره متأخران است. فیض کاشانی در این کتاب سعی کرده است علاوه بر جمع آوری روایات، شرح و مشکلات موجود در آنها را برطرف سازد. این کتاب که دارای چهارده باب است به جهت امتیازات و ویژگی‌هایی همواره مورد توجه عالمان متأخر بوده و شروح و حواشی فراوانی بر آن نگاشته‌اند.

درباره مؤلف

نوشتار اصلی: فیض کاشانی

محمد بن مرتضی بن محمد، معروف به ملا محسن کاشانی و ملقب به فیض است. او ـ که محدث، فیلسوف، عارف، فقیه و ادیب بود ـ در ۱۴ صفر سال ۱۰۰۷ق به دنیا آمد و در ۲۲ ربیع‌الثانی سال ۱۰۹۱ق‌ دار دنیا را وداع گفت و در کاشان به خاک سپرده شد.

علت نام‌گذاری

مؤلف می‌نویسد: من آن را «الوافی» نامیدم؛ زیرا در زمینه آوردن روایات و مباحث مهم و نیز تبیین جمله‌های مبهم احادیث، حقّ مطلب را به طور کامل وفا نموده و به جای آورده است.

تاریخ تألیف

مؤلف برای نوشتن این اثر نه سال و یک ماه وقت گذاشته و در سال ۱۰۶۸ ق، آن را به اتمام رسانده است.

انگیزه نگارش

وی، در مقدمه‌ای که بر کتاب نگاشته، انگیزه خود را از تألیف این گونه بیان می‌کند:

  1. هیچ یک از کتب اربعه به تنهایی برای مراجعه کننده کافی نیست، زیرا برخی از روایات مهم، در آنها ذکر نشده است.
  2. مراجعه به این کتب و به دست آوردن روایات مورد نظر، بسیار مشکل است، زیرا عنوان ابواب دچار اختلاف و ناهمگونی است. (برخی از احادیث را در باب مناسب خود نیاورده و در جای دیگری ثبت کرده‌اند. گاهی بین روایاتی که تفریق بین آنها بهتر بود، جمع کرده‌اند و یا بالعکس، روایاتی را که در مورد موضوع واحد هستند و باید در یک باب جمع آوری شوند، در چند باب آورده‌اند).
  3. برخی از روایات، در کتب اربعه تکرار شده‌اند و این سبب ضخامت و حجم فراوان آنها شده است.

محتوای کتاب

کتاب الوافی، دارای یک مقدمه و چهارده کتاب و یک خاتمه است. تعداد بابهای آن، بر طبق شمارش آقا بزرگ، ۲۷۳ باب و شماره احادیث آن، به حدود پنجاه هزار حدیث می‌رسد.

این کتاب، مشتمل بر تمام احادیث موجود در کتب اربعه شیعه (الکافی، من لایحضره الفقیه، تهذیب الاحکام و الاستبصار) می‌باشد. فیض، در این کتاب، علاوه بر جمع آوری این روایات، سعی کرده است تا متون روایات را شرح و مشکلات موجود در آنها را برطرف سازد.

مقایسه با سایر جوامع حدیثی

جوامع مهم حدیثی شیعهمؤلفمتوفایتعداد احادیثتوضیحات
المحاسناحمد بن محمد برقی۲۷۴قحدود ۲۶۰۴مجموعه روایاتی با موضوعات مختلف مانند فقه و اخلاق
کافیمحمد بن یعقوب کلینی۳۲۹قحدود ۱۶۰۰۰اقسام احادیث اعتقادی، اخلاقی، آداب و فقهی
کتاب من لایحضره الفقیهشیخ صدوق۳۸۱قحدود ۶۰۰۰احادیث فقهی
تهذیب الاحکامشیخ طوسی۴۶۰قحدود ۱۳۶۰۰احادیث فقهی
الاستبصار فیما اختلف من الاخبارشیخ طوسی۴۶۰قحدود ۵۵۰۰احادیث فقهی
الوافیفیض کاشانی۱۰۹۱قحدود ۵۰۰۰۰دربردارنده احادیث کتب اربعه با حذف مکررات و شرح بعضی از آنها
وسائل الشیعهشیخ حر عاملی۱۱۰۴ق۳۵۸۵۰احادیثِ فقهی کتب اربعه و بیش از هفتاد کتاب حدیثی دیگر
بحارالانوارعلامه مجلسی۱۱۱۰قحدود ۸۵۰۰۰جمع‌آوری اکثر روایات معصومین در موضوعات مختلف
مستدرک الوسائلمیرزا حسین نوری۱۳۲۰ق۲۳۵۱۴تکمیل احادیث فقهی وسائل الشیعه
سفینة البحارشیخ عباس قمی۱۳۵۹ق۱۰ جلدارائه فهرستی موضوعی بر اساس الفبا برای کتاب بحار الانوار
مستدرک سفینة البحارشیخ علی نمازی۱۴۰۵ق۱۰ جلدتکمیل سفینة البحار
جامع احادیث شیعهآیت الله بروجردی۱۳۸۰ق۴۸۳۴۲گردآوری و باب‌بندی احادیث فقهی شیعه
میزان الحکمهمحمدی ری شهریمعاصر۲۳۰۳۰۵۶۴ عنوان غیر فقهی
الحیاتمحمدرضا حکیمی خراسانیمعاصر۱۲ جلد۴۰ فصل در موضوعات مختلف فکری ـ عملی

عناوین کتاب

اجزای چهارده گانه کتاب، به ترتیب عبارتند از:

  1. کتاب عقل و علم و توحید.
  2. کتاب حجت.
  3. کتاب ایمان و کفر.
  4. کتاب طهارت و زینت.
  5. کتاب صلوة و دعا و قرآن.
  6. کتاب زکات و خمس و مبرات.
  7. کتاب صوم و اعتکاف و معاهدات.
  8. کتاب حج و عمره و زیارات.
  9. کتاب حِسبه و احکام و شهادات.
  10. کتاب مَعایش و مکاسب و معاملات.
  11. کتاب مَطاعِم و مَشارب و تجملات.
  12. کتاب نکاح و طلاق و ولادات.
  13. کتاب جنایز و فرایض و وصیات.
  14. کتاب روضة که شامل احادیث متفرقه است.

خاتمه الوافی، در اسناد حدیث‌های تهذیب و استبصار و من لایحضره الفقیه است که ملا محسن برای سهولت مراجعه، اسامی را به ترتیب الفبا تنظیم نموده است و برای رعایت اختصار، اسامی برخی از راویان را به صورت مختصر آورده است.

انتقادات فیض به کتب اربعه

مؤلف، در مقدمه، کتب اربعه را مورد نقد قرار داده و ضرورت تدوین یک کتاب حدیثی را اعلام می‌دارد.

کتاب کافی: فیض کاشانی، ضمن آنکه کتاب الکافی را به‌خاطر در بر داشتن اصول و خالی بودن از زواید، شریف‌ترین، موثق‌ترین، کامل‌ترین و جامع‌ترین کتب اربعه می‌داند، مشکلات زیر را برای آن برمی‌شمارد:

  1. در ذکر بسیاری از احکام، سستی به عمل آمده و بابهای آن تمام و کامل نیست.
  2. برخی موارد به ذکر یکی از دو طرف روایات - که شبهه تعارض در مورد آنها وجود دارد- بسنده شده و خلاف آن نیامده است.
  3. مبهمات و مشکلات احادیث، بدون شرح رها گردیده است.
  4. در برخی از کتب و ابواب و روایات آن، ترتیب نیکویی به کار نرفته و بسا حدیثی در غیر باب آن آمده است.

کتاب من لایحضره الفقیه: فیض، در ادامه، به مشکلات کتاب من لایحضره الفقیه می‌پردازد و می‌گوید: کتاب فقیه، در بیشتر موارد یادشده مانند الکافی است، جز اینکه:

  1. از احادیث مربوط به اصول عقاید خالی است.
  2. ابواب و فصول بیشتری را جا انداخته است.
  3. چه بسا در آن، حدیث با کلام مؤلف اشتباه شده و سخن وی در دنباله حدیث با حدیث خلط می‌شود.
  4. احادیث مرسل آن، بسیار و اسناد مورد اهمال آن نیز فراوان است.

کتاب تهذیب الاحکام: مؤلف، درباره تهذیب الاحکام نیز چنین اظهار نظر می‌کند: تهذیب الاحکام، گر چه جامع احکام است و تقریباً تمام احادیث احکام، در آن وارد گردیده، لکن از جهت خالی بودن از احادیث مربوط به اصول عقاید، مانند فقیه است. وی، علاوه بر این، به وجود مشکلات زیر در کتاب تهذیب الاحکام اشاره می‌کند:

  1. اشتمال بر تأویلات دور از واقع و جمع نادرست میان روایات متعارض.
  2. جدا کردن احادیثی که جا دارد یکجا گرد آید و کنار هم آوردن احادیثی که شایسته است جدا شود.
  3. قراردادن بسیاری از اخبار در محل نامناسب و کوتاهی در ذکر احادیث در جای خود.
  4. دارای تکرارهای ملال آور و طولانی کردن بابها با عنوان‌های کوتاه.

کتاب الاستبصار: وی، در ادامه می‌گوید: الاستبصار نیز پاره‌ای از تهذیب الاحکام است که از آن استخراج گردیده و به ذکر اخبار مخالف و معارض اقتصار ورزیده و در جمع بین آنها با استمداد از احادیث قریب و غریب، کوشیده است. صاحب الوافی، در ادامه، از تلاش مشایخ سه‌گانه، در نقل احادیث و گردآوری اخبار پراکنده، قدردانی می‌کند و می‌گوید: انصاف این است که جمع میان آنچه انجام داده‌اند و آنچه واگذاشته‌اند، کاری ناممکن، بلکه از توان بشر خارج است. به‌هر حال، آنها وظیفه خود را انجام داده‌اند و آنچه باقی مانده، بر عهده آنان نبوده است. مؤلف، قبل از وارد شدن در اصل مقصود، سه امر را مقدم داشته و در مورد آنها توضیح داده و آن سه امر عبارتند از: طریق شناسایی علوم دینی، راه شناسایی اسناد حدیث‌ها و اصطلاحات و قواعد به کار گرفته شده در کتاب.

امتیازات و ویژگی‌ها

برخی از پژوهشگران درباره این کتاب، نکاتی را مطرح کرده‌اند:

  • ترتیب بسیار عالی در آوردن روایات در باب مناسب
  • شرح لغت‌های موجود در روایات و برخی از آیات
  • نقل روایت‌های مناسب با هر باب از غیر کتب اربعه
  • بی‌نیاز کردن محقق از مراجعه به اسناد در بسیاری از روایات
  • اشاره به موارد تقطیع روایات
  • تفسیر بسیاری از آیات قرآنی در الوافی
  • توجه به سبب صدور احادیث در هنگام تبیین معانی آنها
  • تصحیح متون روایات کتب اربعه با استفاده از منابع مختلف روایی
  • تصحیح اسناد روایات کتب اربعه
  • رعایت تقوای علمی در نسبت دادن نظریه‌های عالمانه به صاحبان آنها
  • تبیین فلسفه برخی از مطالب مطرح شده در آیات قرآنی یا روایات
  • تبعیت محض از دلیل در فتاوای فقهی
  • شرح ضرب المثل‌های موجود در روایات
  • توضیح و تبیین تشبیه‌های موجود در روایات
  • واضح کردن معنای روایات با مثال زدن
  • آوردن اشعار مناسب با مضمون روایات
  • تتبّع موارد ورود یک روایت در کتب اربعه و غیره
  • رعایت امانت در نقل سند و متن.

پژوهش‌های پیرامون کتاب

کتاب الوافی از گذشته مورد توجه عالمان شیعه بوده و پژوهش‌های متعددی پیرامون آن صورت گرفته است:

شروح و حواشی

  1. الحاشیة علی الوافی، خود مؤلف الوافی.
  2. الحاشیة علی الوافی، عبدالله بن عیسی افندی(م ۱۱۳۰ ق).
  3. الحاشیة علی الوافی، سید ابراهیم بن محمد باقر رضوی، برادر سید صدرالدین تونی، شارح وافیة.
  4. الحاشیة علی الوافی، سید عبدالله بن نور الدین جزایری(م ۱۱۷۳ ق).
  5. الحاشیة علی الوافی، محمد باقر بن محمد اکمل معروف به وحید بهبهانی(م ۱۲۰۶ ق). از این کتاب، به عنوان شرح یاد شده است، ولی خود مؤلف در فهرست تصانیفش، از آن، به عنوان حاشیه بر الوافی یاد می‌کند.
  6. الحاشیة علی الوافی، فضل الله بن محمد شریف کاشانی. این کتاب، شامل حاشیه بر کتاب عقل و علم الوافی است و بیشتر به شرح متون احادیث نظر دارد و‌گاه نیز به اسانید می‌پردازد و در رجب ۱۱۰۷ ق، از نگارش آن فراغت یافته است. این حاشیه، توسط مؤلف، مدون شده و نسخه آن به همراه تعلیقاتی از وی در کتابخانه مدرسه سپهسالار موجود است.
  7. تعلیقة علی الوافی، احمد بن محمد، علم الهدی کاشانی.
  8. الحاشیة علی الوافی، محمد رضا بن محمد مؤمن قمی.
  9. حاشیه بر الوافی ، سید ابوالقاسم دهکردی
  10. الحاشیة علی الوافی، میرزا حسن بن عبدالرزاق لاهیجی.(م ۱۱۲۱ ق).
  11. شرح الوافی، سید محمد جواد بن محمد حسینی عاملی، صاحب مفتاح الکرامة(م ۱۲۲۶ ق)، شامل شرح کتاب طهارت الوافی و تقریر بحث استادش بحرالعلوم است که از نظر متن و سند در اخبار الوافی سخن گفته است و به عنوان تقریرات نیز از آن یاد شده است.
  12. الحاشیة علی الوافی، سید محسن بن حسن اعرجی(م ۱۲۲۷ ق)، شامل اوایل الوافی است و یکی از نوادگان وی آن را مدون کرده است.
  13. شرح طهارة الوافی، محمد تقی بن محمد رحیم تهرانی(م ۱۲۴۸ ق) که تقریرات درس استاش بحرالعلوم است.
  14. الحاشیة علی الوافی، ابوالحسن شعرانی.

معجم، منتخب، مستدرک و فهرست

  1. المعجم المفهرس لالفاظ احادیث کتاب الوافی، علی رضا برازش.
  2. الشافی المنتخب من الوافی، محمد محسن بن مرتضی فیض کاشانی(۱۰۰۷- ۱۰۹۱ ق)؛ نویسنده، آن را با حذف احادیث معارض، مکرر و اسانید راویان، از کتاب الوافی استخراج و به ذکر محکمات بسنده نموده است. مولف، الشافی را در دو جزء و هر یک شامل دوازده کتاب با ابواب متعدد تدوین کرده است.
  3. نوادر الأخبار (نوادر فیض)؛ فیض پس از گزینش الشافی از کتاب الوافی، تکمله و مستدرکی هم برای الشافی نوشته و آن را نوادر نامیده است. وی، محکمات روایات موجود در غیر کتب اربعه را که در الوافی و الشافی نیامده، در نوادر گرد آورده است. شیخ حسین عصفوری آن را با اسم الحدائق النواظر به اتمام رسانیده است.
  4. مستدرک الوافی، محمد هادی بن مرتضی، نوه برادر فیض کاشانی.
  5. فهرست الوافی، علم الهدی، محمد بن محسن فیض کاشانی(م ۱۱۱۵ ق).

پیوند به بیرون

پانویس

  1. فیض کاشانی، الوافی، ۱۳۶۵ش، مقدمه مصحح.
  2. فیض کاشانی، الوافی، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۷
  3. تهرانی، الذریعه، ج۱۴، ص۱۶۵
  4. فیض کاشانی، الوافی، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۴ – ۷
  5. تهرانی، الذریعه، ج۲۵، ص۱۴
  6. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۷.
  7. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۷.
  8. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش.، ص۱۹۸.
  9. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۸.
  10. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۸.
  11. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش، ص۱۹۸.
  12. میرجلیلی، سیری در کتاب الوافی، ۱۳۸۷ش.
  13. تهرانی، الذریعه، ج۶، ص۲۲۹ – ۲۳۱. ج۱۴، ص۱۶۵.
  14. تهرانی، الذریعه، ج۱۶، ص۳۹۹. ج۲۱، ص۶.

منابع

  • فیض کاشانی، محمد بن مرتضی، الوافی، اصفهان، مکتبة أمیرالمؤمنین، ۱۳۶۵ش.
  • تهرانی، آقابزرگ، الذریعة، بیروت، دارالاضواء.
  • میرجلیلی، علی محمد، سیری در کتاب الوافی، علوم حدیث، بهار ۱۳۸۷ - شماره ۴۷.