الالفین (کتاب)
| |
اطلاعات کتاب | |
---|---|
نویسنده | علامه حلّی |
تاریخ نگارش | قرن هشتم هجری قمری |
موضوع | علم کلام |
زبان | عربی |
اَلْألفَیْن فی إمامَةِ أمیرالمؤمنین علیهالسلام کتابی به زبان عربی اثر علامه حلی(متوفای ۷۲۶ق). این کتاب مشتمل بر هزار دلیل بر اثبات امامت امیرالمؤمنین(ع) و هزار دلیل بر ابطال شبهه مخالفان است.
درباره مؤلف
علامه حلّی، عالم شیعی قرن هشتم است. پس از مرگ محقق حلی در سال ۶۷۶ق که مرجعیت شیعیان را بر عهده داشت، مردم علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت. مناظرات و آثار او موجب گرایش سلطان محمد خدا بنده به تشیع و رواج مذهب شیعه در ایران گردید. علامه حلی درفقه، اصول، عقاید، فلسفه و منطق دارای تألیفات است.
تاریخ نگارش
بنا بر آنچه در کتب تراجم آمده و در پایان نسخهها موجود است، علامه حلی جزء اول کتاب را در سال ۷۰۹ق و جزء دوم آن را در سال ۷۱۲ق به اتمام رسانده است.
محتوا
علامه حلی کتاب را به یک مقدمه، دو مقاله و یک خاتمه تقسیم نموده است. او در دو مقاله هزار دلیل بر امامت امام علی(ع) و هزار دلیل بر ابطال شبهه مخالفان اقامه کرده است.
او در مقدمه کتاب میگوید:
«من در این کتاب، از ادله یقینی و برهانهای عقلی و نقلی، هزار دلیل بر امامت سید الوصیین علی بن ابیطالب علیهالسلام و هزار دلیل بر ابطال شبهات مخالفان آوردم. همچنین به قدر کفایت ادلهای بر امامت بقیه ائمه علیهمالسلام ذکر کردم... و آن را بر یک مقدمه و دو مقاله و یک خاتمه مرتب نمودم».
مؤلف کتاب را برای فرزند خود فخر المحققین نوشته است.
اصل کتاب در دو جلد تألیف شده و پس از علامه، فخر المحققین آن را جمعآوری و مرتب نموده است. فخر المحققین در پایان نسخه نوشته: «در سال ۷۵۴ق در نجف اشرف کتاب را جمعآوری نمودم.»
حلی در پایان کتاب مینویسد: «این آخرین مطلبی بود که از ادله نقل کردم و مجموع آنها ۱۰۳۸ دلیل است، لکن ادله بر امامت امیرالمؤمنین علی(ع) بسیار زیاد است و ما به همین مقدار اکتفا نمودیم.»
از ظاهر این نقل- با مقایسه آنچه در ابتدای کتاب ذکر نموده- چنین برمیآید که: یا علامه از قصد خود منصرف شده و به همین مقدار از ادله اکتفا کرده و یا اینکه فخر المحققین هنگام تنظیم کتاب بقیه ادله را پیدا نکرده و حدود نهصد و اندی دلیل مفقود شده است.
البته انتهای کتاب موجود است و احتمالا قسمتهایی از اواسط کتاب از بین رفته است.
گر چه علامه حلی مقدمه مبسوطی در ابتدای کتاب آورده و دو مقاله را هم ذکر کرده؛ اما در کتاب اثری از خاتمه کتاب که در ابتدا وعده داده بود به چشم نمیخورد.
ابواب کتاب
- مقدمه:
علامه در مقدمه کتاب بحثهایی پیرامون امام، شخصیت امام، وجوب نصب امام و صفات لازم در وجود امام مطرح کرده و پس از آن، ادله مخالفین را ذکر نموده و به آنها پاسخهای جامع و کامل داده است.
- مقالهها:
مؤلف از صفحه ۳۶ کتاب، بحث مبسوط خود را پیرامون ادله امامت حضرت علی(ع) آغاز نموده است. به جهت سهولت دسترسی به مطالب کتاب، هر صد دلیل یک جا ذکر شده و پس از رسیدن به عدد صد دوباره شمارهها از یک آغاز شده و در آغاز آنها، عنوان المائة الثانیة، المائة الثالثة و... را آورده است. علامه در تمام کتاب، از ادله نقلی و عقلی به طور همزمان استفاده کرده و ترتیب و تمایز خاصی بین ادله دیده نمیشود.
چون طرف بحث علامه، مخالفین مذهب تشیع هستند نه غیر مسلمانان، علامه از آیات قرآن بسیار در استدلالهای خود بهره برده و به همان دلیل، هیچ استدلالی به احادیث و روایات ائمه و معصومین از طریق خاصه ندارد.
با توجه به احاطه علامه به علوم مختلف، استدلالهای علامه بسیار متنوع بوده و از استحکام بالایی برخوردار است. علامه از انواع قضایا و قیاسهای منطقی مانند ضروریه، ممکنه بالامکان العام و بالامکان الخاص، دائمه و... در ادله خود یاری جسته و بسیار موفق بوده است.
بیشتر حجم کتاب الألفین را ادله اثبات احقیت و اولویت امیر المؤمنین علی(ع) گرفته و کمتر به رد صلاحیت غیر پرداخته است زیرا زمانی که اولویت و تعین سید الوصیین علیهالسلام اثبات شود جایی برای توهم غیر وجود نخواهد داشت.
چاپ و ترجمه
این کتاب به جهت اهمیت موضوع، اتقان مطالب و فضل و علم مؤلف بسیار مورد توجه قرار گرفته به طوری که بارها تجدید چاپ شده است از جمله:
- در سال ۱۲۹۶ق در ایران.
- در سال ۱۲۹۸ق در ایران، که در حاشیه آن کتاب منهاج الکرامه علامه هم آمده است.
- در سال ۱۳۷۲ق در ایران، همراه با مقدمهای از شیخ احمد وائلی.
- در سال ۱۴۰۹ق توسط انتشارات دار الهجرة قم.
- ترجمه وجدانی در سال ۱۴۰۹ق توسط انتشارات دار الهجرة قم.
در ابتدای این طبع، مقدمهای در شرح حال مؤلف و کتاب توسط حسین اعلمی نگاشته شده است. گرچه چاپ اخیر دارای فهرستهای متنوع پایان کتاب نیست، اما در حواشی کتاب تعلیقات فراوانی اضافه شده و در بسیاری از آنها نکات پیچیده متن کتاب به زیبایی توضیح داده شده و بعضی استدلالهای کتاب مفصلا تبیین شده است.
پانویس
- ↑ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۹۹.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۹۹.
- ↑ حلی، الالفین، ۱۴۰۹ق، ص۱۱ و ۱۲.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۹۸.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۷۰۸.
- ↑ حلی، الالفین، ۱۴۲۳ق، ص۴۴۵.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۹۹.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۱۴.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۱۴.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۱۴.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۱۴.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۱۴.
- ↑ حلی، ترجمه کتاب، ۱۴۰۹ق، ص۱۴.
- ↑ تهرانی، الذریعه، ج۲، ص۲۹۹.
منابع
- حلی، حسن بن یوسف، الألفین، قم، هجرت، ۱۴۰۹ق.
- حلی، حسن بن یوسف، الألفین، قم، المؤسسة الإسلامیة، ۱۴۲۳ق.
- حلی، حسن بن یوسف، الألفین، ترجمه وجدانی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ق.
- تهرانی، آقابزرگ، الذریعه، بیروت، دارالاضواء.
پیوند به بیرون