آیه خیر البریه

آیه خیر البریه
مشخصات آیه
نام آیه خیر البریه
واقع در سوره بینه
شماره آیه ۷
جزء ۳۰
اطلاعات محتوایی
مکان نزول مدینه
موضوع اعتقادی
درباره جایگاه والای امام علی(ع) و شیعیان

آیه خیر البریه (بینه: ۷) بر اساس روایات شیعه و اهل سنت از رسول خدا(ص) به جایگاه معنوی علی بن ابی طالب(ع) و شیعیان آن حضرت اشاره دارد.

معرفی، متن و ترجمه آیه

آیه هفتم سوره بینه به آیه خیرالبریه معروف شده است.

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿٧﴾
در حقيقت كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، آنان بهترين آفريدگانند.

تفسیر آیه

این آیه بر اساس روایات فراوانی که در کتاب‌های مهم حدیثی اهل سنت و شیعه آمده است، به علی(ع) و شیعیان او تفسیر شده است. حاكم حسكانی نیشابوری از دانشمندان معروف اهل سنت بیش از بیست روایت را در كتاب شواهد التنزیل با اسناد مختلف نقل می‏‌كند. سند برخی از این روایات به ابن عباس، ابو برزه، و جابر بن عبدالله انصاری می‌رسد. برای مثال، از ابن عباس نقل شده است هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر اکرم(ص) خطاب به حضرت علی (ع) فرمود:

« هو أنت و شیعتک، تأتی أنت و شیعتک یوم القیامة راضین مرضیین یا علی! آن (خیرالبریه) تو و شیعیانت هستید. تو و شیعیانت روز قیامت در حالی که شما از خدا خشنود و خدا از شما خشنود است، می‌آیید.»
قدمت اصطلاح شیعه
برتری انسان‌های درستکار بر فرشتگان
  • تعبیر أُولئِكَ هُمْ خَیرُ الْبَرِیةِ (آنان بهترین مخلوقات‌اند) نشان می‌دهد كه مقام انسان‌های با ایمان و درستکار از فرشتگان نیز برتر است؛ زیرا آیه شریفه مطلق است و همه مخلوقات را مد نظر قرار داده است.

جستارهای وابسته

پانویس

  1. علامه حلی، نهج الحق، ۱۴۰۲ق، ص۱۸۹.
  2. حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۸؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹.
  3. حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۵۹؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۹۵.
  4. حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۶۲؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۴۱.
  5. حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۳۵۸.
  6. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۰۹.

منابع

  • حاکم الحسکانی،عبیدالله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفصیل فی الآیات النازله فی اهل البیت، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق.
  • سیوطی، عبدالرحمن ابن ابی بکر، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
  • طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی (جامعه مدرسین)، ۱۴۱۷ق.
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
  • علامه حلی، حسن بن بوسف، نهج الحق و کشف الصدق، بیروت، دار الکتاب اللبنانی، ۱۴۰۲ق.
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۴ش.

پیوند به بیرون

  • پایگاه جامع علوم انسانی