رهبانیت

رُهبانیت یکی از انواع جمع عربی از واژه عربی «راهب» است. خود واژه راهب از ریشه «رهب» عربی به معنای ترس آمده و به کسی گفته می‌شود که از خدا می‌ترسد و به عبادت او می‌پردازد. معادل فارسی آن نیز «ترسا» بوده است که بعدها گسترش یافته است و به عموم مسیحیان گفته می‌شده است.

راهبان معمولاً عضو فرقه‌ای هستند و از این نظر با گوشه‌گیران و عابدان منفرد فرق دارند. فرقه‌های رهبانیت گاه در صومعه یا مدرسه‌های دینی زندگی می‌کنند و کم‌تر در اجتماعات ظاهر می‌شوند.

اگر چه در مذاهب مختلف سنت‌های رهبانیت وجود داشته و دارد، اما راهبان بودایی و مسیحی شناخته شده‌تر هستند. در اسلام رهبانیت (از جمله به استناد حدیث «لا رهبانیة فی‌الاسلام»، منسوب به پبامبر اسلام) نهی شده است اما برخی از فرقه‌های اسلامی آیین‌ها و شیوهٔ زندگی راهبانه دارند.

سن بندیکت آن‌چه را که به اعتقاد او زندگی راهبانه می‌بایست باشد و راهبان چگونه باید رفتار کنند در نظامنامهٔ خود توصیف کرد. در این‌جا به برخی از این بایستگی‌های زندگی راهبانه را شرح می‌داده می‌شود. ۳۳ آیا راهبان حق دارند چیزی ازان خود را داشته باشند؟ نه مطلقاً نه بدون دستور، مدیر صومعه نباید چیزی در صومعه رد و بدل شود نه یک کتاب نه حتی یک میز تحریر همه چیز باید به صورت عموم در صومعه در اختیار قرار بگیرد. اگر معلوم شود که کسی به این کار پلی دل خوش کرده باید مجازات شود ... ۴۸ سن بندیکت در بابا فعلیت بدنی گفته: تنبلی دشمن روح است و از این رو راهبان باید به کار بدنی مشغول شوند و ... ۵۴ آیا یک راهب اجازهٔ دریافت یک نامه و امثال آن را دارد؟ یک راهب به هیچ عنوان حق ندارد بدون اجازهٔ مدیر صومعه از هر کسی از جمله خویشان و خانواده نامه هدیه و امثال آن را دریافت کند. ۵۳ سن بندیکت در باب پذیرش مهمان گفته: همهٔ مهمانان را باید چنان پذیرفت که انگار حضرت مسیح هستند ... اما پیش از همه به خادمان ایمان و...

• ریاضت‌طلبی
• صومعه‌نشینی

• مصاحب، علامحسین، دائرةالمعارف فارسی، سازمان انتشارات فرانکلین، تهران ۱۳۴۵
• راهبان و صومعه‌ها
• فهرست فرقه‌های رهبانیت مسیحی